Weer samen naar school

Ik heb zelf zoals het nu lijkt hele normale kinderen die naar een hele normale school gaan. Maar elke school is in mijn ogen speciaal. Er werken op elke school specialisten die in elk kind iets speciaals zien en er een speciale manier op nahouden om de kinderen door de schooltijd heen te loodsen.

Dit is een mooie gedachte. Toch??

Nu heb ik dus van die `gewone` kinderen en vind ik eigenlijk dat ik niet kan praten over speciale kinderen. Maar toch wil ik dit proberen. En dan vooral om de mama`s van gewone `speciale` kinderen te vragen hoe zij kijken het WSNS…

Op de kinderopvang is `dat lieve mongooltje dat altijd even komt knuffelen` hij heeft het heel goed naar zijn zin en hoort er helemaal bij! Hij is een van de groep en op het knuffelen en zijn uiterlijk na is het een kindje zoals alle kindjes.

In groep 1 zit een kindje dat stottert. Ze vindt dit zelf helemaal niet vervelend zeggen ze want ze weet niet beter en de klasgenootjes ook niet. Met logopedie komt het ook wel goed of wordt het in elk geval beter.

In groep 2 zit een kindje in een rolstoel. Tijdens de pauzes wordt hij rondgereden door de andere kinderen of doet hij andere dingen. Soms wordt hij door juf in de zandbak getild en kan hij meespelen in de zandbak. Gelukkig is de school gelijkvloers en zijn er (vrijwel) geen drempels.

In groep 3 zit een kindje met een bril. Helaas ziet ze ook met deze bril geen 100%. Het is daarom belangrijk dat ze goed vooraan zit zodat ze het bord kan zien. De boeken zijn er ook met grotere letters dus ze draait prima mee. Op het plein is het wel vaak druk voor haar. Zeker in de winter als het glad kan zijn blijft ze binnen of zit ze op het bakje vlak bij de deur.

Zo kan ik nog wel even doorgaan maar ik denk dat het duidelijk is hoe de school eruitziet met WSNS.

Ik vind het heel erg fijn voor de kinderen dat ze mee kunnen draaien in de maatschappij en dat ze er bij horen. Dat is iets dat iedereen wil (denk ik).

Wel denk ik dat het soms jammer is dat een kind de zorg niet krijgt die het verdient. Het jongetje op het KDC krijgt echt wel wat hij verdient en het meisje dat stottert kan zich zeker in een groep 1 nog zeer goed ontwikkelen maar het kindje in groep 3 hoort er misschien wel helemaal niet bij voor haar gevoel.

Dat ze met gym niet meedoet is al heel erg jammer maar misschien wel gunstig omdat ze dan braille lessen krijgt maar ik als mama van `gewone` kinderen denk dat dit meisje op een school met meer meisjes die dit probleem hebben toch meer zorg kan krijgen die ze nu heeft.

Zelf zou ik het meer aanmoedigen om dit meisje met de momenten van ontspanning samen te laten zijn. Op sportclubs (waar mogelijk) en hobbyclubs zouden deze kinderen met open armen ontvangen moeten worden. Ook op BSO tijden lijkt mij het heel fijn voor de kinderen om erbij te horen. Maar ik zet mijn vraagtekens of de `gewone` docenten deze kinderen wel kunnen bieden wat ze verdienen.
Hier kom ik namelijk alleen maar `gewone` kinderen tegen terwijl ik dit juist de plaats vind om elkaar te ontmoeten en te leren kennen. En om vriendschappen voor het leven te sluiten.

Hoe denken jullie hier over? Schiet het onderwijs te kort of is dit juist heel veel beter dan het `speciale` onderwijs dat eigenlijk met zijn naam niet straalt van positieviteit?