Weer of geen weer

De lente is vandaag officieel begonnen om 12.02 volgens de kalender. Maar terwijl ik bezig ben met deze blog heb ik ijskoude vingers en moet ik mijzelf ervan weerhouden om de thermostaat niet nog een graadje hoger te draaien. Buiten is het koud, net 1 graden boven nul en zelfs daar ben ik al blij mee. Vanochtend was ik aan het wandelen met de hond en toen bleek het gewoon nog te vriezen. Geen wonder dat ik verkleumd thuis kwam. Als ik heel eerlijk ben hou ik van de seizoenen. Elk seizoen heeft zijn charme, zo ook de winter. Maar de kou? Die kan ik niet handelen. Als ik even buiten ben inclusief handschoenen heb ik al blauwe handen.

Quin daarentegen moet ik tegenhouden, hem maakt het niets uit wat voor weer het is. Ik heb het lang volgehouden om hem binnen te houden met regen en de erge sneeuwval. Maar toen de eerste zonnestraaltjes doorkwamen en het -4 was op de meter stond hij gelijk klaar met zijn jas en laarzen. Het stond vast. Hij wilde naar buiten met al zijn auto's. Eerst hield ik dit tegen en had ik de deur op slot zodat hij niet zou "ontsnappen". Maar inmiddels weet ik wel beter en ga ik die strijdt liever uit de weg. De tuin is ook alweer speelvriendelijk ingericht.

Wanneer het alleen al droog is vraagt hij of hij naar buiten mag. Dat mag, maar daar staat wel tegenover dat hij eerst het geen opruimt waar hij eerst mee bezig was en een buitenbroek aan trekt. Echt ik heb nog nooit een kind zo snel zien opruimen en aankleden. Vervolgens gaat hij naar buiten gewapend met muts en handschoenen lekker spelen in de zandbak en ravotten in de tuin. Hij heeft dagen dat het tijden kan duren voor hij contact zoekt en dan komt hij bij het raam om te melden dat hij snot heeft. Of ik dat dan even weg wil halen. Maar verder hoor ik hem niet. Ondertussen zit ik zoals nu lekker binnen achter het glas even iets voor mijzelf te doen en af en toe dromerig naar buiten te kijken of alles wel goed gaat. Als het spontaan begint te regenen moet ik hem naar binnen halen met moeite. Want hij heeft toch een muts?

Ik kan je zeggen dat ik er echt naar uitkijk dat we doorgaan naar het volgende seizoen. Laat het maar Lente worden. Spring zoals het zo mooi heet op zijn Amerikaans. Zonnetje erbij en temperaturen die wat aangenamer zijn zodat de deur ook lekker open kan blijven en je toch iets meer contact hebt met buiten. Met plezier buiten gaan fietsen en wandelen zonder thuis te komen met blauwe handen. Maar door het vele buitenspelen van Quin met deze kou is hij heel snel van de virussen afgekomen die er rondgingen wat dus ook weer zijn voordelen heeft en 's avonds gaat hij moeiteloos naar zijn bedje toe.