We zijn alles voor elkaar!

Valentijnsdag

“Waar blijven ze nou?” vraagt Dunya ongeduldig. We gaan naar de film omdat het Valentijnsdag is. We hadden afgesproken met Dolly, maar ik werd op donderdag ineens gebeld door een moeder van een klasgenootje van Dunya. Dat haar dochtertje zo enthousiast is dat ze mee mag naar de bioscoop, maar dat zij wel even benieuwd is wat de bedoeling precies is. Euh..... “Eigenlijk weet ik niet dat ze meegaat. Maar ach, of er nou één of twee kinderen extra meegaan, maakt eigenlijk ook niet uit!” Als Dunya thuiskomt en het hoort is ze door het dolle heen. Ik leg uit dat dit echt niet de bedoeling is de volgende keer. Zoiets eerst aan mij vragen en dan kunnen we afspraken maken. Als op zaterdag blijkt dat Dolly ziek is, komt het toch ook wel goed uit dat er nog een vriendinnetje meegaat. Ze zijn een beetje laat, wat Dunya onrustig maakt. Maar uiteindelijk zitten we precies op tijd in bioscoop Het Ketelhuis in het Westerpark in Amsterdam. Bij ons om de hoek dus.

Jack bestelt een broertje

“Jack bestelt een broertje” staat op het programma deze Valentijnsdag. Een leuke vrolijke film, met wel een aantal leermomenten voor kinderen. “Wat vond je er nou van dat Jack zomaar met die meneer mee naar huis ging?” Dunya aarzelt. Ze begrijpt het eigenlijk wel. “Maar het was toch niet zo slim” zegt ze dan. Precies, dat is het. “Die meneer deed wel heel aardig natuurlijk, maar later bleek dat ie dat helemaal niet was” zeg ik. “Het was gewoon een boef!” bevestigt Dunya.Ik heb alleen niet de illusie dat zij een andere keuze maakt als het haar overkomt. Kinderen vergeten dit soort waarschuwingen altijd als ze iets in het vooruitzicht hebben. Maar zo terloops bespreek ik het toch met haar. Zonder er een doemscenario van te maken. 

Watervrees

Het is een vlotte film, met veel komische momenten, maar ook wel met een boodschap. Ondanks dat de film totaal niet saai is, voel ik mezelf af en toe even wegdommelen. Als ik het merk schrik ik op. Ik zie Dunya kritisch naar me kijken. Daarna richt ze zich weer op de film, net als ik. Even haal ik opgelucht adem. Ze zegt niks. Ik was net op tijd weer terug. Maar als het me weer gebeurt zegt ze: “Je lag weer even te slapen hè?” Er volgt geen preek en ze zegt er na afloop niks meer over. Dus het heeft niet teveel indruk gemaakt.

Bij het slot van de film overwint de hoofdrolspeler zijn watervrees en springt Jack letterlijk in het diepe. Daar kan Dunya ook wel om lachen. Dat er kinderen zijn die dat eng vinden, wat een gek idee.

Broertje of zusje

Uiteindelijk krijgt Jack geen broertje. “Dat gaat nu eenmaal niet zo makkelijk.” Hij neemt genoegen met Broer Konijn. En hij ontdekt dat hij ook erg gelukkig is met zijn leven met zijn twee moeders. Bij deze conclusie moet ik wel even slikken. Ergens is het best herkenbaar waarmee Jack worstelt. Hij wil zo graag een broertje, maar moet accepteren dat dat niet gebeurt. En Dunya wil ook zo graag een broertje of een zusje. Maar ook dat kan ik niet voor haar regelen. Ik weet dat ze daar wel eens verdrietig over is. Ze ziet nu hoe je daarmee om kunt gaan. Bij de titelsong, prachtig gezongen door Sarah en Julia, veeg ik stiekem wat tranen weg. Ik kan sowieso niet zo goed tegen emoties in een film.

Ik ben ik, jij bent jij
Zo verschillend, zo gelijk
Dit zijn we
Het is echt
Dit is waar
We zijn alles voor elkaar
Dit zijn we
Oh ik ben ik en jij bent jij
En samen maakt dat wij

Emoties

Ik verwacht van Dunya nog wel wat verhalen of vragen over de film. Daar komt ze wel mee als ze erover nadenkt. Ze weet dat ze met haar vragen bij mij terecht kan en dat doet ze daarom ook. Dat is een geruststelling. Ze ziet wel vaker films of series met heftige emoties, maar doordat ze er goed over kan praten en de meeste dingen ook wel goed snapt, kan ze daar goed mee omgaan. En soms begin ik er zelf over, door zelf te vertellen hoe ik iets heb beleefd.

Valentijnscadeautjes

Als we haar vriendinnetje thuis hebben gebracht, kopen we nog een Valentijnskaart voor elkaar. Thuis schrijven we die en dan haal ik het cadeautje tevoorschijn. Een zilveren ringetje met hartje en oorhangertjes met hartjes. Daar is ze blij mee en we geven elkaar nog maar eens een dikke knuffel. We krijgen nog wat spraakberichtjes van een vriendinnetje dat Dunya’s Valentijnskaart heeft gekregen. Ze laat weten er heel blij mee te zijn. Vlak voordat ik Dunya naar bed breng wordt er geklopt. Ons buurmeisje komt Valentijnscakejes brengen die ze zelf gebakken heeft. Ze zijn lekker roze en smaken heerlijk.

Mijn Valentijn

Eenmaal in bed klampt Dunya zich nog even aan me vast. “Je bent echt de liefste moeder van de wereld!” roept ze. “Happy Valentijnsdag!” Ze heeft een leuke Valentijnsdag gehad en ook haar vriendinnetje heeft genoten van het uitstapje. Dunya is blij dat ik geen Valentijnskaart heb gekregen van iemand anders. “Ik wil niet horen dat jij verliefd bent! Ik wil geen stiefvader!” Die discussie is totaal niet aan de orde, maar ik kan het niet laten om te vragen: “Moet ik dan altijd alleen blijven?” Een open deur, die vraagt om een voor de hand liggende reactie: “Ben je alleen dan? En ik dan?” Ik laat het onderwerp rusten. Als ze in bed ligt, kijk ik nog even naar dat slapende koppie. Wat heb ik in vredesnaam nog meer te wensen? Het is echt. Dit is waar. We zijn alles voor elkaar!