We kunnen weer naar buiten!

Ik word zo blij als we lekker lang naar buiten kunnen. En de kindjes ook! Even naar de speeltuin, paar boodschapjes doen of naar de kinderboerderij. De kinderen worden er zo vrolijk van en ik ook.

Gisteren leek het wel lente en zijn we er weer heerlijk op uit gegaan. Dat brengt altijd de nodige reacties met zich mee waar ik van binnen altijd heel hard om moet lachen. Op de vaste plekken waar ik met zoveel kindjes kom, zoals het schoolplein, weet iedereen wel dat ze niet allemaal van mij zijn. Daar buiten wordt ik vaak aangestaard en soms wordt er zelf wat gezegd. 

Wat zullen al die mensen wel niet denken als ik met een zingende volle bakfiets langs fiets of iedereen bij elkaar probeer te houden in de speeltuin. Ik geniet van die momenten, maar misschien is dat niet altijd te zien. Want ik krijg heel vaak de reactie, zooooo daar ben je vast heel druk mee! Ja dat ben ik ook wel, maar zo op pad gaan is heerlijk. Al brengt dat nog meer drukte met zich mee. Toch verbaasd als mensen vragen of ze allemaal van mij zijn, aangezien je duidelijk kan zien dat het geen broertjes en zusjes zijn. Nee ik heb geen 6 kinderen. Nu niet en ik denk ook echt niet in de toekomst. Maar je ziet die ogen uitpuilen. Niet van jou, hoe kom je er dan aan?! Dat zijn onze oppaskindjes en vriendjes, en deze zijn wel van mij. Jeetje naast je eigen kindjes ook nog oppaskindjes, pfff ik zou het niet kunnen hoor! En dat geeft mij een goed gevoel. Ik kan dat wel! En ik geniet. 

Nog even terugkomen op het op pad gaan met zoveel kindjes. De meeste kindjes zijn al wat ouder en vrij zelfstandig. Als we naar buiten gaan gooi ik alle jassen op de grond op een rijtje. Ze zwaaien ze over hun hoofd en ik kan het rijtje weer af om de ritsen dicht te maken. Misschien weinig bij voor te stellen maar het lijkt wel een militaire operatie zo soepel als dat loopt. Ik en de kindjes weten hoe wij dit doen en het is fijn om dit ritme zo te hebben. 

Zo gaat dat op meerdere momenten. Als we naar school lopen weten ze precies waar ze op me moeten wachten, wanneer we met zijn allen naar binnen gaan en welke weg we naar huis lopen. Ouders zijn verbaasd, maar ik ben blij dat dit ritme er ook zo lekker in zit. Anders is het haast niet haalbaar om met zoveel kindjes naar school te lopen. Ze kennen de regels en als ze zich er niet aan houden en weglopen spreek ik ze er op aan. Misschien was ik in het begin streng hierover. Maar het brengt mij en de kinderen nu zoveel rust dat het gesmeerd loopt. Elke ochtend weer!