Wat ZEGT leeftijd nu eigenlijk als je 5 jaar bent?
Wanneer je 5 bent, is het reuze interessant wanneer je 6 wordt. Je wilt zo snel mogelijk 'groot' zijn. Maar eigenlijk heb je geen idee.
Mijn oma, die dit jaar 90 jaar wordt, is tijdens het aankleden gevallen. Ze woont nog zelfstandig in een vrijstaand huisje, in een gezellig dorpje in het noorden van het land. Natuurlijk heeft ze hulp. Hulp in de huishouding. Hulp die 2x per dag komt om te helpen met 'de kousen' en met douchen. Hulp bij het lopen. (de rollator). Koken doet ze ook zelf niet meer. Wordt allemaal gebracht. Ze ziet niet meer als de beste, maar wat wil je ook: die ogen gaan ook al bijna 90 jaar mee!!! Maar met het dorpshuis om de hoek en genoeg kinderen, klein- en achter kleinkinderen in de buurt, is oma maar wat blij met haar zelfstandigheid in haar eigen woning in haar vertrouwde dorp. Ze heeft geen bezoektijden waar visite zich aan moet houden. Ze kan gaan en staan waar ze wil.... in principe.... haar lichamelijke 'gebreken' maken het natuurlijk niet makkelijker. Maar toch...
En nu is ze dus gevallen. Even steunen op een wankel krukje met het aankleden 's morgens vroeg. En daar lag ze. Gelukkig had ze de alarmknop al wel om haar nek gedaan en daar heeft ze op gedrukt. Mijn moeder en de buurvrouw zijn naar haar toe gegaan en wilden haar overeind helpen. Maar dat ging niet. Ze bleek haar heup te hebben gebroken. Ze is inmiddels geopereerd en heeft een nieuwe heup gekregen. Nu is ze aan het revalideren, maar ze is bang dat ze nu haar zelfstandigheid kwijt is. Het is ook niet zomaar even wat natuurlijk.
Tijdens het avondeten, vertel ik mijn kinderen wat er met oma is gebeurd. Ik vertel erbij dat als je zo oud bent als oma, het wel heel lang kan duren voor het weer beter met je gaat. Ik zie dat beide kinderen er even over moeten nadenken en dit moeten verwerken. We eten door in stilte. Totdat India toch nog wel een vraag heeft:
"Hoe oud kun je eigenlijk worden?"
En terwijl Lars, met zijn vork in de hand, stopt met eten en verwachtingsvol mijn antwoord afwacht en duidelijk een interessant gesprek tegemoet ziet, antwoord ik een beetje luchtig:
"Nou.. soms kun je wel over de 100 jaar worden, maar sommige mensen worden bijvoorbeeld maar 10 jaar!"
Ik weet zeker, dat wanneer mijn zoon dit antwoord op zijn vraag had gehad, dat hij zou hebben door gevraagd, waarom sommigen dan maar 10 jaar zouden worden, omdat dat niet zo oud is natuurlijk. Want mijn zoon in een doordenker. Hij heeft levensvragen. Echter er was ook een mogelijkheid geweest dat hij mij triomfantelijk had aangevuld: ".... Ja, of maar 1 jaar!" Gevoel voor drama heeft hij namelijk ook. Maar hij hield zijn mond en keek van mij naar zijn zusje.
Nee, mijn dochter denkt over zo'n antwoord helemaal niet zo diep na. Ze betrekt het duidelijk op haarzelf. Ze reageert dan ook gelijk heel resoluut: "Nou, dan ga ik tot 10!!!"
"Dat hoop ik toch niet. Ik wil je over 5 jaar nog niet missen hoor!"
En terwijl ik dit antwoord geef, besef ik dat ze helemaal niet door heeft wat er dan gebeurd. Als je 100 bent geweest of 10.... en dan niet ouder wordt. Voor haar is het gewoon een gegeven. Dat is dan zo!!! En 100 is natuurlijk nog wel hééééél ver weg! Dan moet ze wel héééél lang wachten met ouder worden. Ik begrijp dat ze heel basic denkt: met 10 jaar is ze nog groter dan ze nu is èn dat duurt natuurlijk een stuk minder lang dan doorgaan tot 100 jaar. Ze heeft namelijk erg veel haast om 'groot' te worden. Bijna elke dag heeft ze het wel over kindjes in de klas die nog maar klein zijn. (4 jaar!!! pfff....) Of kindjes die AL 6 jaar zijn geworden! ('Maar ik ben ook al bijna 6 hè?')
Ze betrekt duidelijk 'de dood' niet op mijn antwoord en ik met mijn volwassen brein natuurlijk wel. En ook Lars snapt wat ik bedoel. Als je niet ouder wordt, ben je dus dood!
Toch heeft ze mijn antwoord wel gehoord, want door het woordje 'missen', heeft ze wel door dat ze dan 'weg' is blijkbaar, want geruststellend antwoordt ze:
"Dan kom ik af en toe nog wel eens op visite."
Voor ik ook maar antwoord kan geven, reageert haar broer, die slecht tegen zoveel 'domheid' kan, schouder ophalend :
"HOE dan? Staat je kist op een kar ofzo?"
Waarop India haar broer aankijkt en in de lach schiet. Ze vindt haar broer hilarisch, vooral omdat ze niks van zijn reactie begrijpt. Dat is duidelijk! Ze herhaald hoofdschuddend en lachend: ".. op een kar ofzo?" en ze prikt nog maar een worteltje aan de vork om verder te gaan met eten.
Blijkbaar zijn we klaar met het onderwerp. We eten onze borden leeg. India heeft een lach op haar gezicht.
En ik bedenk hoe lang geleden het is geweest, dat ik zo zonder zorgen het leven lachend tegemoet ging, zoals mijn dochter nu door het leven 'vlindert'.
Proost! Dat ze nog maar lang mag vlinderen.....
Bangkok
Dan voelen ze zich vreselijk volwassen.... en doen ze ook heel serieus.... dat is juist zo geinig! Bedankt.
Bangkok
Oma gaat als een speer... helemaal trots 'fietste' ze er vanmorgen met therapie op los.....
Loes van der Leer
Ik hoop dat het goed komt met oma! Mijn oma is dit jaar ook 90 geworden en heeft nu ik er zo overna denk ook wel een beetje hulp nodig in het huishouden.. En wat een heerlijke kids! Wat een grappig gesprek! Zo zie je maar hoe zorgeloos kind zijn is :) super schattig!
nijn81
Hele toffe blog! Goed onderwerp, humor, maar ook nadenken. Dankjewel op deze vroege morgen! Sterkte aan je oma!