Snap
  • Kind

Wat wordt ze al groot.

Iedere dag opnieuw zie ik iets nieuws. Een nieuw gezichtje dat ze trekt, een nieuwe beweging die ze doet. Sinds kort trekt ze zich overal aan op en gaat ze staan, vervolgens laat ze eventjes haar handjes los en staat ze te balanceren op haar voetjes. Iedere keer opnieuw hou ik mijn hart vast, bang dat ze weer valt. Altijd als ik eventjes denk: nu gaat het mis, heeft ze zelf weer een oplossing bedacht. Daar staat ze dan, mijn lieve kleine baby van 10,5 maanden, te lachen en te gieren.

Die 10 maanden zijn wel heel snel gegaan. Ze kan in een korte tijd al zoveel! Aan de ene kan vind ik het heel fijn dat ze zich zo ontwikkeld en zoveel leert, maar aan de andere kant krijgt ze er al helemaal een eigen willetje van. Ze wilt alles zelf doen en hulp met dingen wilt ze al helemaal niet meer!

Zo had ze laatst iets op de grond gegooid en toen ik het opraapte voor haar, gooide ze het weer weg en ging ze er achteraan om er mee te spelen. Boterhammen mag ik ook niet meer voeren, dat kan ze zelf al heel erg goed.

Ik vind het erg jammer want ik wil van alles zelf met haar doen, maar zij gaat liever zelf op ontdekkingsreis. in haar eentje. Gelukkig weet ze me altijd te vinden als ze moe en hongerig wordt! Dan geniet ze van alle aandacht die ze krijgt van mij. Zodra ze echt heel moe wordt, kan ze helaas niks meer hebben en dan is niks meer goed. Dan weet mama alweer dat het tijd voor bedje is. Pyjama gaat aan, laatste flesje drinkt ze leeg, tandjes worden gepoetst en daar gaat ze.

Elke dag opnieuw denk ik weer: Wat wordt ze toch al groot en wat kan ze toch al veel!