11 jaar geleden
Wat veranderen ze snel, we hebben nu een echte peuter!!
De tijd gaat veel te snel. Ben er eigenlijk wel een beetje bang voor. Bang voor het verliezen van mijn kleine meisje die al een peuter is.
Wat groeit onze dochter toch snel hé!!Het is al een peuter.
Ik weet nog de dag dat ze net geboren was, de dag dat ze ging rollen, kruipen, staan, lopen en NEE zeggen! En dat laatste is nog niet zo heel lang geleden.
Gelukkig heb ik het idee dat ik wel wat kan hebben, dus dat creeërd ook wel weer enigszins rust hier in huis. Niet alleen nee zeggen is ontzettend in tegenwoordig, maar ook het graag "zelluf" willen doen. Alleen vormt dit nu nog geen probleem. Ik denk wel dat ik hier over een aantal weken op terug zal komen. Maar tot nu toe klop ik dat gedeelte nog even af (op niet gelakt hout).
Ze laat zich nu nog mooi dragen, overal mee naartoe nemen, aankleden, schoenen aandoen, jas aandoen, zelf eten wil ze niet altijd zelf en doen wij nog veel voor haar, etc. Heerlijk nu nog. Maar het feit blijft dat deze leeftijd ontzettend hard gaat.
Ik heb het idee dat er tussen 1-2 jaar weinig gebeurd is. Maar dat kan ook aan mijn drukke bestaan hebben gelegen (ik doe nog een voltijd studie). Aan het begin van haar tweede levensjaar (13 maanden) begon ze al met los lopen en zijn er uiteraard wat woordjes bij gekomen.
Maar nu? Zo groot, ze kijkt wijs uit haar ogen, doet vaak dingen waarvan wij zeggen dat het niet de bedoeling is en kijkt dan zo van: "kijk mama ik doe het toch!". En ze begint ineens alles na te doen en te zeggen. De verandering is zo groot en duidelijk ineens. Net zoals in het eerste levensjaar, eerste lachje, rollen, kruipen, tandjes, lopen etc.
Herkennen jullie dit of niet? Het lijkt echt een beetje op een tussen periode van 1 tot 2 jaar. Maar nu begint het weer! En ik geniet!! Dadelijk praat ze me de oren van het hoofd en kan ze misschien al wat fietsen op een driewieler en eet ze helemaal zelfstandig.
De tijd gaat weer veel te snel. Ben er eigenlijk wel een beetje bang voor. Bang voor het verliezen van mijn kleine meisje. Tja, terwijl ik dit typ denk ik tevens: "Waar heb je het over, wacht maar totdat ze naar school gaat, laat staan in de pubertijd komt!". Oei. Gelukkig duurt die tijd nog heeeelll lang, hoop ik!
Liefs.. Een trotse mama van een ondeugend (nu nog) klein meisje