Snap
  • Kind
  • peuter
  • moederschap
  • leren

Wat mijn kind mij leerde.

Als ouder neem je je kind aan de hand mee door het oerwoud dat het leven heet. Je leert ze zitten, lopen en praten. Zorgt dat ze op het potje kunnen plassen en behoedt ze voor het maken van fouten. Onze kinderen leren van ons, maar wij ook zeker van hen. In deze blog vertel ik wat ik leerde van de mijne. 

Sem is een ontzettend vrolijk, opgewekt en nieuwsgierig kind. Om de kleinste dingen staat hij te dansen van vreugde en "HOEWAAA" is een kreet die hier vaak door huis klinkt. Er is niet veel voor nodig om hem trots te laten zijn op zichzelf. Kleine successen zijn ook successen. Dat is iets wat ik me pas écht besefte toen ik moeder werd. Je hoeft geen enorme dingen te behalen, ook kleine dingen mogen gevierd worden. 

Ik moet toegeven dat dat vieren in ons gezin inmiddels een beetje uit de hand is gelopen. Ooit bedacht ik "pappie feestje". Een bord pap met cupcake strooisel, je weet wel, die van dr. Oetker. Eerst startten we de dag met een feestje als we de nacht goed door waren gekomen, maar er kwamen steeds meer gelegenheden bij. Van vieren dat het weekend is werd het ook de vrijdag, daarna de maandag en inmiddels houden we elke dag waarop we pap eten in plaats van brood een feestje. Wel zo gezellig.

Iets anders dat ik van hem leerde is goedmaken, loslaten en weer verder gaan. Een 2-jarige staat nooit ergens lang bij stil. Na een woede uitbarsting staat hij dezelfde minuut nog naast me om me een dikke knuffel te geven. Af en toe kan ik me ergens in laten meeslepen. Vooral in een situatie waarbij ik onrecht voel kan het me de hele dag bezig houden. Vanaf het moment dat ik besloot een voorbeeld aan mijn peuter te nemen voel ik me een stuk vrolijker. Negativiteit laat ik van me afglijden. Ruziemaken, knuffelen en weer verdergaan. Dat is een stuk fijner. 

Het meest waardevolle dat Sem me leerde is dat ik genoeg ben. Door relaties in het verleden was ik dat gevoel redelijk kwijt. Ik had het gevoel dat ik nooit goed genoeg voor iemand zou zijn. Waarom zouden ze anders behoefte hebben aan een andere vrouw terwijl ze mij naast hen hadden staan? Toen Sem geboren werd voelde ik me vervuld met een intens gevoel van liefde. Hij was een tevreden, blije baby en dat is hij nog steeds. Voor hem was ik genoeg. Ook als ik erbij zat als een trol. Ook als ik de afwas een dag liet staan. Ik, mijn aandacht en mijn liefde waren alles wat hij nodig had. Dat heeft me doen beseffen dat het nooit aan mij heeft gelegen. Ik ben goed genoeg. In ieder geval voor degene die er het meeste toe doet; Sem. Als anderen dat niet vinden, dan is dat hun verlies. 

Deze drie lessen zijn de meest belangrijke die ik heb geleerd, maar er zijn er vast nog meer waar ik niet bij stil sta. Wat heb jij geleerd van je kind of het ouderschap? Laat het me weten in de comments!

Liefs,

Mirthe

Volg ons ook op Instagram: www.instagram.com/mirthe 

3 jaar geleden

Dankjewel voor je blog! 😄 Ik ga ook meer doen met punt 2, want heb hetzelfde als wat jij beschrijft, dat je dan vast blijft zitten in je eigen gedachten. Wat ik van mijn dochter heb geleerd (ook peuter) is vooral leef in het moment en dat probeer ik zoveel mogelijk te doen. Nogmaals bedankt voor je mooie blog! Veel liefs, Butterfly92