10 jaar geleden
Wat met de oma die het kind niet wilde?
Mijn vriend en ik waren zeer snel zwanger ,ook al waren we nog maar kort samen besloten we er samen voor te gaan .
Toen we het onze ouders vertelden waren ze allemaal zeer gelukkig ,zijn moeder kwam zelfs al met een kaartje en een kruippakje aanlopen .
Maar na verloop van tijd werd ze steeds afstandelijker en begon ze mijn vriend tegen mij op te zetten ,ik was een slechte vrouw ,de kleine was niet van hem ,ik wou hem een kind opsolferen dat hij nooit had gewillen ,...
ik heb een zeer zware zwangerschap gehad ivm bekkeninstabiliteit en een rug die door een ongeval niet meer was wat het hoorde ,tel daarbij nog eens een depressieve vriend en een stokende schoonmoeder bij en je weet hoe leuk die periode voor mij was .
Op 31weken heb ik na een grote ruzie veel vocht en bloed verloren ,ze bleef een dna-test eisen (dokter wou die niet doen ivm de risico's) .Nadien deed ze weer poeslief en stond ze na mijn spoedkeizersnede aan mn bed met een massa cadeau's .
Nu heeft ze een deel foto's op haar fb staan met "haar" kleinzoon ,heeft ze op 9maanden tijd nog maar 4keer naar hem omgezien ,maar blijft ze wel om een dna-test vragen . Ze heeft aan mijn vriend bekend dat ze meerdere malen kaarsjes was gaan branden dat ik toch maar een misval zou krijgen ,dat ze wou dat ik en Vince er nooit waren geweest .
Dit alles doet me zoveel pijn ,ik heb haar nooit een haar breed iets in de weg gelegd ,wilde haar overal bij betrekken en moedig haar zoon zelfs aan haar in zn leven te betrekken .
Na die laatste bekentenis heb ik echt zoiets van ik wil niet dat ze mijn kind nog ziet ,maar kan ik dit wel hard maken?
RemcoMielo
wat een griezelig mens zeg... geen wonder dat je daarvan af wil! Het komt we best wel bekend voor, maar dan van mijn Eigen moeder...Ik heb er (na aanleiding van deze blog) ook een boekje over geschreven lol... als je wil kun je het hier lezen http://www.mamaplaats.nl/blog/kind/ontwikkeling-kind/sociaal-emotionele-ontwikkeling-kind/ja-dit-is-je-oma-of-niet/. Ik begrijp je frustratie dus maar al te goed... en wat doe je ermee inderdaad.... dat is mijn vraag ook :)
MamaNikki
Wat een enge gedachten van haar zeg, kaarsje branden en hopen op een miskraam??? Sommige mensen....wat erg voor je dat je niet op en top heb kunnen genieten van je zwangerschap. En dat je vriend ook zo word bespeeld door zijn moeder. Hoop dat het snel beter gaat. Geniet van elkaar en probeer niet teveel aan die gekke schoonmoeder te denken ;)
Anoniem
Wij hebben geen contact meer met mijn man zijn familie door de omstandigheden. Hij zegt zelf ik vind het erg dat ik het helemaal niet erg vind. Hier niet zo vergaand als dna onderzoeken Maar kleine opmerkingen. Echt een kind uit haar familie.. Er zit echt NIKS van onze kant in... Hij lijkt helemaaaaal niet op onze familie.... Bij de tweede Hij lijkt op zijn broer.. nu kan je niet zeggen dat je vreemd bent gegaan Heel fout dacht ik .. jawel hoor met dezelfde.. Maar ze zijn beide gewoon van hem. Succes met alles! Soms is het jammer dat dingen gaan zoals ze gaan terwijl het zo anders zou kunnen
Anoniem
Ik zou geen dna test laten doen. Jullie zijn er zeker van dat het van jullie samen is en daar heeft oma niks mee te maken. Het feest zou ik gewoon vieren en dan de mensen uitnodigen die wel interesse tonen. Hij word maar 1x een jaar oud en dat is best een leuke mijlpaal. Ik heb bij mijn dochtertje haar verjaardag ook alleen de mensen uitgenodigd waar ik me goed bij voelde ...