Wat is er toch?

Kyra is in augustus’19 4 jaar geworden, een week later zat de zomervakantie erop en was het tijd voor de basisschool! Wat een spanning, voor ons beide! De eerste weken van het schoolleven heeft ze halve dagen meegedraaid..

Want wat hakte dat schoolleven erin, zo ontzettend moe.. tsja, ze zal er even aan moeten wennen niet? 

Maar de vermoeidheid bleef, en hiermee begon het kwakkelen. Koorts, aanhoudende koorts. Verkouden. Ritje huisarts, de waarnemende huisarts dacht dat dit gewoon een fikse verkoudheid was. Paracetamol voor de koorts en beterschap. Zo sukkelde we wat door, soms ging ze naar school, soms bleef ze thuis. 

Tot ze in de nacht wakker werd met een pseudokroep aanval. Godzijdank was een half uur naast een stomende douche voor nu de oplossing. Die ochtend direct de huisarts weer gebeld, want koorts en dus die pseudokroep. Weer heen, weer koorts, en daar was die eerste vingerprik om de onstekingswaarden in het bloed te meten. Iets verhoogd en toch een antibiotica kuurtje mee naar huis. De koorts zakte, ze werd iets fitter, maar haar energie.. 

Toch wilde ze graag naar school, dit deden we eigenlijk altijd lopend, maar dat ging steeds langzamer, moeizamer, ‘mama, m’n benen doen zo zeer’, niet wetende wat er in dat lijfje aan de hand was zei ik dat ze moest doorlopen en stoppen met zeuren want ja, schooltijd hè.. ik kan me nu wel voor m’n kop slaan!