Wat heeft ze “dikke pootjes” dit is wat het met me doet..

Het begon allemaal doen Hailey de welbekende babyvetjes begon te krijgen, met name haar beentjes. Hailey had, heeft stevige beentjes. Dat zie ik zelf ook wel, vind ik dat erg? Nee, dat loopt ze er vanzelf van af. Wat ik wel erg vind en veel met me doet, dat elk bezoek, elke verjaardag, elke ontmoeting benoemd moet worden dat Hailey “dikke pootjes” heeft. De eerste en tweede keer dacht ik oké, ja dat is zo. Haar oudere zus had dat ook, zie je precies niks meer van terug. Het “gesprek” gaat verder.. ik tel 10x tot 10 en doe alsof het me niets doet. Dat doet het het me dus wel, ik vind het moeilijk om er wat over te zeggen maar nu is het tijd, ik vind het niet leuk, sterker nog.. het kwetst me. Ik weet dat ze stevige benen heeft, dat hoef je mij niet te vertellen, ik zie ze elke dag hé. Ik probeer mijn tranen te bedwingen, na 10x te gehoord te hebben dat ze dikke pootjes heeft, je zult nu de denken, stel je niet aan.. maar ik stel me echt niet aan, ik vind het kwetsend en niet leuk. Na 3x is het genoeg, echt genoeg. Of misschien is dit wel herkenbaar, deins niet terug om er iets van te zeggen, niet meteen boos maar vertel gewoon dat het je kwetst. Zij weten niet dat het je kwetst, of bedoelen het niet zo. Als ik/jij er niks van zegt, blijft het zo en blijf ik\jij je rot voelen om iets wat eigenlijk zo opgelost kan worden.

En Hailey, je bent mooi zoals je bent, met je prachtige fijne gezichtje en je grote kraaloogjes. Blijf vooral jij, want ik vind je zo leuk.