Wat een mijlpalen!

Jeetje, nou, waar zal ik beginnen.....

De laatste week gaan onze dochter en zoon als een speer!

Als eerste mocht mijn zoontje gaan afzwemmen! Super spannend! Tegen mijn zoontje gezegd dat hij het moet zien als een gewone kijk zwemles (hierbij mag je als ouder altijd bij de les zijn) alleen een beetje drukker;) Maar mama daarin tegen is super zenuwachtig (het lijkt wel alsof ik zelf moet zwemmen) en hoop het een beetje in bedwang te houden. Op de dag zelf zijn opa en oma er ook bij en gaan we met z´n allen naar het zwembad toe. Daaraan gekomen gaat het toch echt beginnen, hij lijkt er nogal cool onder, maar ondertussen;) Het zwemmen gaat super, toch zit je er zowat boven op om te zien of alles wel goed gaat, je kunt niks voor hem doen en uiteindelijk is dat natuurlijk ook niet nodig. Het einde nadert, we geven ze een super applaus! En ja hoor, hij (en alle andere) heeft het gehaald! Zijn eerste diploma!! (oh nee tweede, zijn veterdiploma heeft hij ook al, zegt hij steeds;)). Wat een dag.... we sluiten het af door ´s avonds naar de Mc Donalds te gaan, helemaal happy gaat hij naar bed en mama kan weer tot rust komen;).......

Ook heeft hij de week ervoor zijn eerste 2 tanden eruit, ik had me nooit kunnen voorstellen dat zulke dingen als zo belangrijk zouden voelen. Terwijl dit bij elk kind gebeurt voelt het toch als super bijzonder.  

Later die week, komt onze dochter (ze is bijna 3 en een half) terug van haar logeerpartij van oma en opa en zegt ze dat ze zonder zijwielen wil fietsen. Ze had dit al eerder aangegeven, maar ging toen logeren, nu was de tijd om het toch te proberen. Papa heeft de zijwielen eraf gehaald...... en ja hoor, met een beetje hulp (van ongeveer een kwartier) fietst ze gewoon weg! Met bochtjes en al gaat ze er gewoon vandoor! Wauw! Wat zijn we trots op haar:) 

Nu kom je er toch weer achter dat ze zich zo snel ontwikkelen, natuurlijk ben je je ervan bewust, maar nu zo alles bij elkaar komt lijken het wel super mijlpalen!