8 jaar geleden
Wat een heerlijk nummer!
Een kind ervaart geluid toch een heel stuk anders dan wij. Vooral als de boxen dichter bij zijn oren staan dan de mijne.
Mijn zoon houdt van muziek. Dat komt goed uit, want wij houden daar ook van.
Hij danst graag met ons om de tafel als de radio aanstaat. Bij opa en oma weet hij al hoe hij de juke-box aan de praat moet krijgen. Hij begint zelfs niet te huilen als ik een liedje voor hun zing.
Mijn zoon houdt ook van auto's. Zijn favoriete auto is mijn klassieker.
Je leest het goed, mijn klassieker, niet die van ons. De liefde tussen mijn auto en mij is te vergelijken als gollum en zijn liefde voor de ring. Ik had dan ook het goede idee om deze twee liefdes te combineren doormiddel van een stukje te gaan rijden met de mp3 aangesloten op de autoradio.
We waren heerlijk aan het rijden en ik zag mijn zoon genieten. Bij ieder liedje dat volgde ging ongemerkt de volumeknop toch wat harder, want dat is toch zo'n leuk nummer! Toen één van mijn favoriete nummers op kwam en ik even achterom keek of mijn zoon deze mening deelde, bleek juist het tegenovergestelde waar te zijn.
Hij zat daar achter in zijn stoeltje met beide wijsvingers in zijn oren. Hij keek behoorlijk beteuterd wat inhield dat dit niet het enige liedje was geweest dat hij zo zat. Vlot draaide ik de volumeknop omlaag en zijn gezicht klaarde meteen op. De vingers haalde hij uit zijn oren en hij begon weer te wiebelen op de zachte muziek.
Fijn om te weten dat het in ieder geval niet aan mijn muzieksmaak lag.