Wanneer oewa-oewa poetsen is (taalontwikkeling)

Ik denk dat we ons als ouders allemaal wel eens zorgen maken over een bepaald onderdeel van de ontwikkeling van onze kinderen. Vooral in de huidige tijd waarin iedereen via social media als trotste ouder maar al te graag laat zien wat die kleintjes allemaal al wel niet kunnen.

In de afgelopen twee jaar heb ik mij vaak verwonderd over het snel bepaalde dingen bij Kate gaan, maar er is een dingetje wat niet zo soepel verloopt en dat is haar taalontwikkeling. De laatste 2 weken maakt ze grote stappen maar tot die tijd bleef het bij een woordje of 10. Ze maakt wel kleine zinnetjes maar Kate heeft voornamelijk heel veel geluidjes voor dingen. Als ze het over slapen of de slaapkamer heeft dan maakt ze een snurkend geluid, voor drinken maakt ze een slurpend geluid, veel dieren noemt ze niet bij naam maar een poes is bijvoorbeeld een miauw en een hond een woeffie. En zo kan ik een hele waslijst maken met dingen waarvoor Kate geen woord gebruikt maar een geluid, een geluid wat soms ook helemaal niets met het woord zelf te maken heeft. Zo is poetsen/schoonmaken oewa-oewa. En noemt ze zichzelf Didi, maar weet ze wel dat zij Kate is.

Ik heb het er eerder wel eens bij het consultatiebureau over gehad, met vooral de vraag of dit mogelijk voort komt uit het feit dat Kate drietalig wordt opgevoed, maar dit zou geen probleem mogen zijn voor de taalontwikkeling. Ik heb mij er inmiddels bij neergelegd dat Kate met het spreken gewoon wat langzamer dan gemiddeld is, ze begrijpt gelukkig wel alles. Als we ’s avonds aan tafel zitten en ik mijn man vertel over onze dag dan neemt ze gewoon direct het woord over en verteld papa in haar eigen taaltje wat ze die dag allemaal heeft gedaan, elke opdracht die ik haar geef begrijpt ze en voert ze uit (tenzij ze er gewoon geen zin in heeft en ik nono-neenee te horen krijg).

Voor mij is dit alles prima, als Kate tegen mij zegt “Didi hippie happa tuu-taa bink?” dan weet ik dat ze zegt dat ze in de schommelstoel chips wil eten en Bing wil kijken. Maar het baart me wel zorgen als ze straks naar de peuterspeelzaal gaat, want Kate raakt ontzettend gefrustreerd als iemand haar niet begrijpt en ik vind het echt een heel onprettig idee dat ze straks op een onbekende plek is en ook nog eens niet begrepen wordt. Zijn er andere ouders die ervaring hebben met kindjes die nog bijna niet of ook in een eigen taaltje praten en voor het eerst naar de kinderopvang/peuterspeelzaal gaan en hoe ging dat?