Wanneer je kind achter loopt

Mei 2020

Seth is 11 maanden als we telefonisch een gesprek hebben met het CB. Helaas kan het niet face to face omdat dit vanwege corona niet mogelijk is. Ze stelt een aantal vragen waar ik netjes antwoord op geef. Ze vraagt of hij al 'hiep hiep hoera doet' en of hij al zwaait wanneer we 'dag dag' zeggen. Op beide antwoord ik hetzelfde: "Nee, dit doet hij nog niet. Hij kijkt dan naar je alsof je gek bent." Ze lacht en gaat hier verder niet op in. 

Augustus 2020

Met 14 maanden mogen we wel weer naar het consultatiebureau. Na een aantal vragen gesteld te hebben geeft ze Seth een houten bakje met blokjes erin. Seth graait hier enthousiast naar en bekijkt alle blokjes aandachtig waarna deze op de grond gegooid worden. Wanneer ze vraagt of Seth er een terug in de doos wil doen, kijkt Seth haar aan en gooit heel leuk het blokje op de grond of duwt deze in zijn mond. Ze kijkt wat bedenkelijk en typt wat op de computer. Dan begint ze haar verhaal. Ze maakt zicht wat zorgen omdat Seth een aantal dingen niet doet, die hij op deze leeftijd eigenlijk al wel had moeten doen of mee bezig had moeten zijn. Ik geef aan dat papa ook niet de snelste was vroeger en dat hij gewoon wat meer tijd nodig heeft. We spreken af dat ik in december terug kom om te kijken of hij inderdaad wat trager is.

Twee weken later wordt ik door dezelfde arts gebeld. Ze had het er met een collega over gehad en ze adviseerde mij toch om even met Seth naar de fysio te gaan zodat zij kon kijken of hij zich motorisch wel goed ontwikkelde. Ik gaf aan dat Seth zich intussen langs de meubels af bewoog. "nee" zegt ze. "Het gaat me om zijn fijne motoriek." Ik geef aan dat ik het er met mijn fysiotherapeut over zal hebben aangezien ik op dat moment zelf ook bij de fysio loop vanwege mijn bekken (ik was op dat moment zwanger van Loek). Ze gaat hiermee akkoord en wens mij een fijne dag toe. 

September 2020

Ik loop met Seth de praktijk van de fysiotherapeut in. Al snel wordt ik binnen geroepen en geeft ze Seth een blokkendoos. Seth begint ook nu weer aandachtig naar de blokjes te kijken en ze in het wilde weg rond te gooien. Een aantal gaan zijn mond in. Na ongeveer een half uurtje te hebben gespeeld komt de fysiotherapeut tot de conclusie dat er niks met de fijne of grove motoriek van Seth aan de hand is. Hij pakt blokjes op zoals het hoort en kleinere voorwerpen pakt hij tussen duim en wijsvinger op. Ook het lopen komt wel goed zegt ze. Een verslagje wordt gemaakt en deze wordt keurig naar het CB gestuurd. 

~~~~

In de weken die volgen merk ik al snel aan mezelf dat ik Seth vergelijk met andere kinderen van zijn leeftijd of zelfs die jonger zijn dan hem. Zo nuchter als dat ik eerst was, zo bezorgd begin ik me op dat moment te maken. Waarom doet hij dat nog niet? Waarom zegt hij nog niks? Waarom loopt hij nog niet? Waarom dit, waarom dat? Ik stop mijn gevoel weg en praat er met niemand over. Bang dat ze denken dat ik me aanstel. 

December 2020

Seth is 1,5 als we weer naar het CB moeten. Op dat moment kan hij lopen. Yes hoor ik je denken. Maar meneertje loopt als een krabbetje, letterlijk! Handjes in de lucht en zijwaartse stapjes! Ik ben de kamer nog niet binnen of de arts begint al over zijn looppatroon. Dat ik toch maar even naar de fysio moet gaan om te voorkomen dat hij dit looppatroon gaat blijven houden. Op dit moment denk ik: nu snap ik waarom mensen een hekel hebben aan het CB.... Ze geeft Seth weer hetzelfde bakje met blokjes. Hetzelfde gebeurd. Blokjes vliegen door de kamer en gaan zijn mond in. Maar één ding is dit keer anders, Seth stopt zowaar een blokje terug in de doos! De arts lacht en zegt: "Fijn dat hij dat nu in ieder geval doet!" Maar na een aantal vragen komen we toch tot de conclusie dat er actie moet worden ondernomen. Mijn onderbuik gevoel die ik al die tijd heb gehad wordt nu bevestigd. Er gaat onderzocht worden of Seth een ontwikkelingsachterstand heeft of dat hij gewoon, net als zijn papa, wat trager is. 

De onzekere periode begint en mijn stresslevel schiet omhoog! In januari moet ik weer beginnen met werken, maar het liefst blijf ik thuis, thuis bij mijn kinderen, bij Seth, bij Loek!