Wanneer is je kind oud genoeg om alleen naar buiten te gaan?

Wát een lastige vraag is dat....mijn oudste dochter is nu net 5 en mijn man vond het tijd dat ze eens alleen naar buiten ging, gewoon een rondje lopen om te oefenen. Ik vond het doodeng, maar wist ergens dat hij wel gelijk had. Kinderen worden niet gelukkig van een té beschermde opvoeding en moeten ook de kans krijgen om zelf dingen te ontdekken.

Dus daar ging ze, een blokje om. Met mijn man die stiekem achter haar aan liep om te kijken hoe het ging. Helemaal blij en trots kwam ze terug: 'Ik kwam wel één groot mens tegen, maar die heeft me niet meegenomen, dus alles ging goed mama!'

Dus...

Na één keer volgen er natuurlijk meerdere keren, dus de volgende stap was bij een vriendinnetje voor op de stoep spelen. Ook toen ben ik regelmatig even naar buiten gelopen om te kijken hoe het ging. Uiteraard ging het prima, ze weet goed wat wel en niet mag en ik vertrouw erop dat ze niet zomaar de straat op rent.

Maar toch vind ik het eng. Om me heen zie ik best veel kinderen van haar leeftijd en jonger die al alleen naar de speeltuintjes gaan. Speeltuintjes waarvoor ze een straat over moeten steken. Ik veroordeel dit niet, iedereen doet het zoals het hem of haar het beste lijkt. Maar ik snap niet zo goed hoe deze ouders dit zo los kunnen laten. Ben ik te streng? Maak ik me te druk? Of laten zij het juist te los? Ik denk dat de waarheid ergens in het midden ligt en ik nog veel van deze ouders kan leren. Mijn dochters hebben er niks aan als ik ze te veel bescherm en ze te weinig vrijheid krijgen. 

Dus ik denk dat ik ga proberen om ze iets losser te laten (die van 5 dan, die van 3 gaat nog even nergens heen ;)). Iets losser, met een zekere controle, want die kan ik nog lang niet loslaten.