Snap
  • Kind
  • Babyspullen
  • mama
  • papa
  • gedachten
  • eerlijk
  • kerstvakantie
  • en
  • verdelen

Waarom wil papa de verdeling van de kids berekenen?

Papa en zijn eindejaars gedachten

Hoeveel dagen heb ik de jongens dit jaar gehad? Jaarlijks komt deze vraag in december in mijn op. Het is onbewust iets wat ik wil weten in mijn terugblik op het jaar sinds dat de jongens niet fulltime om mij heen zijn. De verdeling tussen mama en papa wil ik dan ook weten. Ik vraag mij af of ik de enige ouder ben die hier over nadenkt of denk jij hier misschien ook over na.

Dit is een berekening zonder de emotie factor

Nu ik er dieper over nadenk, vraag ik mij af wat ik wil bereiken met het verkregen antwoord. Om hier achter te komen heb ik mijn gedachten in deze blog uitgeschreven. Voordat ik jullie meeneem in mijn gedachten, moet ik jullie wel waarschuwen. Mijn gedachten zijn soms moeilijk te doorgronden. Ik zal proberen mijn gedachte goed uit te leggen, maar aangezien ik ook nog eens een man ben, zijn ze misschien niet te volgen. Ik ben erg cijfermatig ingesteld en kijk alleen naar de feiten. Dit zorgt ervoor dat er een mooi netto resultaat uit mijn berekening zal komen zonder enige vorm van emoties in de berekening mee te nemen.

Hoeveel dagen ik de jongens per jaar heb

Niet helemaal emotieloos natuurlijk, want anders was ik nooit op deze gedachten gekomen. Maar om op dit resultaat terug te komen, de makkelijkste berekening vind ik door te kijken naar het aantal dagen per week dat ik de jongens heb. Ik hoef alleen het verschil te maken tussen het aantal dagen in de schoolweken en het aantal dagen in de vakantieweken. Aangezien het aantal vakantieweken 13 per jaar zijn, kom ik op de volgende berekening uit: 39 weken * 2,5 dag per week + 13 weken * 4 dagen per week. In totaal zie ik de jongens dus 149,5 dag per jaar van de 365 dagen. De verdeling tussen mama en papa komt dan neer op: 59% voor mama en 41% voor papa. Dit vind ik wat aan de lage kant, vind je ook niet?

Dat kan gunstiger berekend worden papa

Mijn gedachten vinden het in ieder geval niet een mooie verhouding. Het rare is dat mijn hoofd het beeld mooier wil maken dan het is. Mijn gedachten zorgen namelijk na het zien van het percentage direct voor een alternatieve berekening. In plaats van naar het aantal dagen te kijken, kijkt mijn gedachte naar de uren dat de jongens actief bij mama en actief bij papa zijn. Uren op school rekening ik niet mee en het aantal uren dat ze slapen ook niet. Ineens is de verdeling een stuk gunstiger. Ik heb de jongens namelijk in de ene week van donderdag 16:00 tot en met zaterdag 17:00 en de oneven weken heb ik ze tot zondag 17:00. Ik zal je de berekening besparen, maar het komt erop neer dat de verdeling dan is: 50,6% voor mama en 49,4% voor papa.

Nu ik beide resultaten ken, stoppen mijn gedachten weer. Ze doen niets met het resultaat. Eigenlijk kan ik met beide berekeningen dus niets, ik mis de jongens sowieso wanneer ik ze niet om mijn heen heb. Het maakt niet uit welk percentage uit de berekening komt. Ik kan alleen maar hopen dat deze gedachte vergoed is verdwenen. Heb jij ook deze gedachten, dan ben ik wel bediend wat jij ermee doet en hoe je er mee omgaat.

6 jaar geleden

Misschien heeft iedere ouder deze gedachte weleens, gescheiden of niet. Het kan gaan om kwantitatief door te brengen tijd, maar ook om iets simpels als: hoe vaak ga je er ‘s nachts uit, hoeveel luiers heb je deze week gehad tov je partner. Het komt vaak voort uit een achterliggende gedachte van te weinig of teveel (kunnen/mogen) bijdragen. Maar voor kinderen maakt het volgens mij weinig verschil. Die verkiezen kwaliteit boven kwantiteit.