Voor jou doe ik alles

Tijdens ons laatste bezoekje aan de bibliotheek, een week of drie geleden, kozen we o.a. een boek van Dribbel uit, genaamd 'Hallo Dribbel', waarbij de hond zelf als 'handpop' vast zit aan het boek. Van de week zat ik met de kinderen tussen de middag te eten en tegelijk (nouja, ik was toch al klaar) het boekje voor te lezen. En natuurlijk liet ik Dribbel veel praten, veel meer dan in het boek stond. Want anders had hij alleen kunnen zwaaien, klappen en zijn neus kunnen aanraken, wat overigens grif werd nagedaan. En Dribbel ging een beetje zijn eigen leven leiden. Hij wist precies wat mijn zoon die ochtend had gedaan (dat had hij natuurlijk gezien vanuit zijn positie, middenin de woonkamer tussen de andere boekjes) en hij at een hapje mandarijn mee van mijn dochter, die nogal traag was met haar eten. Ik had al een paar keer gezegd dat ze nou toch eens haar melk op moest drinken (voordat het weer eens over de tafel zou gaan), maar madam had meer zin in lanterfanten en een stapeltje maken van de stukjes worst op haar boterham. Maar toen Dribbel er iets van zei was de beker binnen tien tellen leeg! Echt! Alsof ze wilde aangeven 'Voor jou doe ik alles Dribbel! Je zegt het maar'. Ze weet drommels goed dat het mijn hand is die de hond laat bewegen, omdat ze er zelf haar handje ook weleens in steekt en Dribbel een stemmetje geeft en tóch....

Mede daarom, bij deze, even een upgrading voor het gebruik van handpoppen (mocht dat nodig zijn). Het leuke aan dergelijke handpoppen is dat kinderen van alles durven te zeggen en kunnen zeggen tegen zo'n pop, soms zelfs meer dan tegen een ouder of juf.  Het stimuleert de taalontwikkeling. Een handpop kan helpen bij het leren van iets nieuws. De pop kan laten zien dat het niet in één keer goed hoeft te gaan en dat dat helemaal niet erg is. Kinderen identificeren zich snel met een dergelijke pop. Het geeft een stukje bevestiging. Juist door te laten zien dat een pop ook wel eens ondeugend is of verlegen of bang, accepteren kinderen eerder dat zij dat ook mogen zijn. Als je een handpop goed gebruikt, is het eigenlijk een pedagogisch hulpmiddel!  Op allerlei sites hierover worden nog meer sterke kanten genoemd van handpoppen:  het kan je kind helpen als het moeilijk contact legt met anderen, het kan je kind helpen als hij wordt gepest of zich terugtrekt, het kan je kind helpen zelfstandiger te worden, een handpop laat je kind creatiever denken, een handpop biedt kinderen een extra expressiemogelijkheid etc.

Op de basisschool weten ze dit vaak wel en benutten ze handpoppen als Ko en Pompom bijvoorbeeld. Tegen hen kun je tenslotte als kind alles zeggen en hoe fijn is dat! Maar ik denk dat handpoppen ook thuis iets kunnen betekenen... zonder gelijk schools over te komen hoor, want zo bedoel ik het niet.

Als het aan mij ligt blijft Dribbel nog een poosje in huis, maar ik denk dat de plaatselijke bibliotheekmedewerkers daar anders over denken... ;-)