"Veroorzaakt ernstig oogletsel"

Afgelopen zomer waren wij ons aan het klaarmaken voor een dagje naar het pierenbadje. We stonden in de schuur dus ik gooide nog snel een was in de wasmachine. Evert loopt naar binnen en Rox komt aangehuppeld. Ik zie hoe zij op het krukje klimt en een wasmachine pod pakt. Ze kijkt er naar en ik wil tegen haar zeggen dat ze hem terug moet leggen, maar net op dat moment knijpt ze er in en spuit de vloeistof in haar oog.

Gelijk reageren we als één team. Ik roep Evert terwijl ik het tabletje uit haar hand pak en met haar naar binnen ren. Evert zet alvast de kraan aan en pakt een doekje uit de kast. Ik zet haar op het aanrecht en Evert begint het wasmiddel van haar gezicht af te vegen terwijl hij naar mij roept "kijk wat er op de verpakking staat". Dus ik ren gelijk terug naar de schuur en begin te lezen, "Veroorzaakt ernstig oogletsel, direct gedurende een aantal minuten uitspoelen met water" lees ik hardop aan hem voor terwijl ik naar binnen loop.

Hij rent met haar naar boven terwijl ik de verpakking weg zet. Ik ga snel achter hem aan. Rox huilt keihard, het gaat echt door merg en been. Zo hard heeft ze nog nooit gehuild! Ik hoor aan haar huil dat ze pijn heeft. Het gaat tegen de natuur in om haar dan nog verder te martelen. Maar we weten dat het beter is, haar ogen moeten uitgespoeld worden.

Terwijl ik haar vast hou, spoelt Evert haar oog uit met water uit de douchekop. Ze vind het écht heel vervelend, maar het moet. De geur van wasmiddel is overheersend. Ik ben zó bang dat er blijvende schade is. Ik wil stoppen, haar vast pakken, knuffelen en kalmeren. Maar ik weet dat ik door moet gaan.

Na een paar minuten neem ik haar uit de douche in mijn armen. Evert pakt een handdoek en slaat deze om haar heen. Ze huilt nog steeds en is flink overstuur. Ik besluit om haar eerst te troosten, voordat ik naar haar oogje kijk. Ik wieg haar heen en weer terwijl ik door de kamer loop. Ik sus zachtjes en vertel haar dat het wel goed komt.

Als we later op bed liggen begint ze wat zachter te huilen. Voorzichtig kijken we in haar oogje. Ze krijgt hem gelukkig nog open en we zien niks dat ons afschrikt. Hij is een beetje rood en er zit pus in de ooghoek, maar verder alles goed. Om haar af te leiden vragen we "welke bikini wil je aan naar het zwembad?", waarop ze gelijk opspringt en weer de oude is.

Die middag hebben we heerlijk gespeeld bij het pierenbadje. Haar oogje bleef een paar dagen rood, maar gelukkig geen blijvende schade. Wat ik hier mee wil bereiken? Zorg altijd dat alles goed opgeborgen is.

Maar ongelukjes zitten in een klein hoekje. Ik stond er letterlijk naast en keek er naar. Geen moeder is perfect en ongelukken kunnen gebeuren, maar dit had zo eenvoudig voorkomen kunnen worden.