Snap
  • Kind
  • Voeding
  • Gezond
  • post

succesvol vergaderen

Op een oplossingsgerichte manier een probleem omzetten.

Vanaf jongs af aan is onze oudste zoon een moeilijke eter. Hij lijkt hooggevoelig en reageert sterk op structuren en op smaken van voedsel. Alle opvoedtips hebben hier de praktijk gepasseerd wanneer het eten betreft en regelmatig zaten wij met de handig in het haar.

Van lief naar boos, van dikke-duimenkaart naar groente-bingo en van 'je moet' naar 'dan niet', niks leek te helpen...

Tot de dag dat we consequent werden. Niet consequent in het stellen van het 'hoe' iets gedaan moest worden maar wel in 'wat' er gedaan moest worden. De mededeling aan zoonlief gedaan dat 2 stuks fruit en z'n dagelijkse groente geen discussiepunt zijn maar een feit waar ie het mee moest doen, want hierover hebben papa en mama overleg gehad.

Nou, daar was onze meneer toch aardig van onder de indruk en alle mitsen en maren werden uit de grote doos getoverd om ons maar weer op reële gedachten te brengen. Waarom hadden z'n ouders in hemelsnaam ineens nagedacht over (op-)voeding? Wat was hier aan de hand? Wat deden ze hem aan? Jee, erger nieuws dan dit bestaat vandaag niet!

Gelukkig blijkt dat slecht bericht ook bericht is en dat na acceptatie ook wel weer constructief gedacht kan worden. Dus onze zoon kwam met allerlei manieren waarop dit dan gerealiseerd kon worden. Het eerste voorstel vond hijzelf het beste: 'Een kadootje voor elke 'goede' maaltijd'. Een andere oplossing was het verwerken van groenten en fruit in overheerlijke smoothies. Wij hebben alle ideeën met enthousiasme ontvangen en gevraagd hoe we nu tot de beste oplossing konden komen en zo kwamen we op een 'stemronde' terecht. Dus een oplossing werd genoemd, wie het er mee eens was stak z'n hand op en het beste idee ging het worden. Errug leuk om dit zo te doen!

De oplossing welke nu werkt voor onze zoon is dat het pak vla op tafel staat en hij voor elke hap groente een hap toetje in zijn vla-bakje krijgt. Dus hoe meer groente hij eet, hoe beter zijn toetje er uitziet. Regels daarbij zijn dat de tafel wordt afgeruimd wanneer de rest klaar is en we daarmee dus lange-tanden happen voorkomen. Ook zullen wij niet 'miepen' wanneer ie een avond niks eet, dat komt dan de volgende dag wel weer goed.

Daarnaast gaat er fruit mee naar school. Maar eerlijk gezegd was dat ook nooit het probleem. Het groente-monster was wel een hardnekkige. Nu lijken we een oplossing gevonden te hebben die werkt en ook nog eens op een leuke manier tot stand is gekomen!

10 jaar geleden

wat goed dat het werkt. Zou het ook iets zijn voor mijn meisje van 3? Toch maar even met mijn man overleggen. Thx voor het delen van je idee.

10 jaar geleden

Heerlijk dat het werkt!

10 jaar geleden

Jelke is nu 5 jaar en 6 maand. Prima in staat tot dit overleg dus. De jongste is gelukkig niet zo'n moeilijke eter en eet mee wanneer het gezellig is aan tafel, dus dat scheelt een boel. Inderdaad, volle borden zijn hier ook funest. Liever een 'grote-mannen-tweede-bord' opscheppen dan een te vol bord wat niet lukt.

10 jaar geleden

Onze oudste was ook altijd zo'n moeilijke eter. Wij hebben toen idd ook een toetje er tegenover gezet. Bij ons is de regel dan: bordje leeg = toetje. En dan doen we natuurlijk geen enorm volle borden, want hij eet nog steeds niet veel, en dat werkt.