Van vrijheid naar basisschooltijd....

Op 4 april werd je alweer 4 jaar en dat betekende dat je de dag erna op de basisschool werd verwacht. Zo'n 2 weken daarvoor was je al begonnen met 3 middagen wennen. Je was er nog niet heel erg van gecharmeerd en vroeg je oprecht af waarom je niet gewoon naar jouw "matties" van de peuterspeelzaal mocht. Inmiddels als oudste peuter dáár, had je een hele schare aan vriendjes en vriendinnetjes verzameld en was je wel een beetje hét baasje van de peuterspeelzaal. 

Jammer joh, het echte schoolleven ging beginnen. Zo mak als een lammetje betrad je de klas. De kinderen vonden jou vooral erg schattig en met een grote broer in één van de parallel kleuterklassen, was je niet helemaal alleen op school. Er werd goed voor je gezorgd door je lieve grote broer en je schoonzusje tijdens de gezamenlijke pauzes. De juf stak daar echter vrij snel weer een stokje voor. Je moest leren je eigen vriendjes te maken. En dat lukte je ook snel steeds beter. Je had al snel je eerste speelafspraakje bij een vriendje uit je klas. Je was best onder de indruk van al die nieuwe gezichten in je klas. En dan dat vroege opstaan..... Elke dag moest ik je om 0730 wakker maken en op dag 3 was je dat al spuugzat en vroeg je best verdrietig: "Waarom moet ik nou alweer naar school, mama? Ik wil gewoon bij jou zijn en lekker spelen." 

En ja, ook ik moest best wennen aan het feit om helemaal alleen thuis te zijn nu beide kinderen naar school gaan. Ik zag hoeveel moeite je had met het vroege opstaan, je werd die eerste week meteen grieperig en verkouden en voor jou hoefde school sowieso nog niet zo. Om 1730 wilde je graag naar bed en je kreeg geen hap meer door je keeltje door de vermoeidheid in het begin. Ook ík was soms best verdrietig die eerste week. Los laten bleek helemaal niet zo makkelijk en wat leek ik je aan te doen? Heel eerlijk, je zat me na 4 jaar thuis ook absoluut nog niet in de weg. Spelen kon je als de beste en ik vond het 's ochtends altijd heerlijk om je rond 1000 eens wakker te maken om de dag te beginnen met veel geknuffel. 

Tegenwoordig begint de dag met jou rustig wakker maken, gevolgd door vrij korte commando's in plaats van lange knuffelsessies. "Eet eens door", "neem nog eens een hap", "HAP", "drink eens iets", "drínk door", "je moet nu echt opschieten", "we komen bijna te laat", "geef eens antwoord".... Net als ik, is Little T. echt absoluut geen ochtendmens. Wat een gedoe zo  's ochtends vroeg lijk je te denken. En wat herken ik dat gevoel. Little J. daarentegen begint om 0700 de dag altijd even wakker en vrolijk. Hij eet zonder moeite 2 boterhammen en een beschuitje en slaat achteloos een glas karnemelk achterover. Genoeg tijd om nog even te spelen. Bij Little T. valt dat ook nog niet zo goed. Want niet door eten betekent dat er dus minder of meestal geen tijd meer overblijft om nog even te spelen voordat de lange schooldag weer begint. De vraag:"Waarom moet ik nou toch alwéér naar school?" komt na 2,5 maand nog steeds weleens voorbij. 

De Koningsspelen heb je al meegemaakt, een schoolreisje heb je gemaakt met je klas en je hebt ook al sportdag gehad. Trots kwam je afgelopen woensdag jouw behaalde "sportdiploma" laten zien. "Kijk mama ik heb mn A-sportdiploma gehaald". Je lijkt steeds meer te wennen aan de nieuwe regelmaat in je leven. Je hebt na schooltijd weer genoeg energie om lekker met je vriendjes en vriendinnetjes uit de buurt buiten te spelen, je hebt weer eetlust en valt niet voor het eten al in slaap. Een ochtendmens zal je nooit worden denk ik. Dat snap ik als geen ander. Ook ik ben inmiddels gewend aan mijn nieuwe vrijheid als ik niet aan het vliegen ben. Ik heb veel meer tijd om te gaan sporten, doe in mijn eentje in record tempo de boodschappen en ons huis blijft een stuk opgeruimder. 

Sinds een half jaar is het overigens best lastig om mijn vliegrooster af te stemmen op het onregelmatige rooster van mijn lieve schat. Daar komt soms een hoop stress en georganiseer bij kijken. Hulde aan mijn schoonouders, ouders, gastouder, overblijfmoeders, BSO en buurvrouw E. Bedankt voor jullie flexibiliteit. Aangezien een sociaal leven ons de laatste tijd niet gegund lijkt te zijn omdat er bijna altijd wel één van ons tweeën in het weekend aan het werk is, hebben we nu wel doordeweeks eens tijd samen. Tijd om samen te gaan ontbijten, lunchen, dagje te shoppen of naar de sauna te gaan. En de weekenden die we, sporadisch, met z'n viertjes hebben plannen we vaak vol met leuke uitjes en het onderhouden van een sociaal leven. Ja, inmiddels is het hele gezin gewend aan de nieuwe situatie en hebben we ons draai gevonden. We tellen af tot onze vakantie naar Spanje. Twee weken lang met zn viertjes genieten van zon, strand, lekker eten en elkaar. En lekker uitslapen natuurlijk.