Snap
  • Kind
  • kinderen
  • vakantie
  • peuterpuberteit
  • #momlife
  • #opvoeding
  • #kinderen
  • #gewoonmama
  • met
  • #gewoonmoeder
  • #pedagogischverantwoord
  • #meningen

Vakantie ontspannend? Niet met een peuter!

De afgelopen 10 dagen waren we met ons gezin op vakantie in Griekenland. De Griekse zon, het eten en het appartementencomplex met zwembad zorgde voor een heerlijke tijd voor ons en de kinderen.

Het appartementencomplex was echt ingesteld op gezinnen met kinderen dus naast ons gezin met 2 kinderen van 7 en 10 jaar, waren er nog meer gezinnen voor hun meivakantie neergestreken op deze mooie plek. Gezinnen met (veel) jongere kinderen. Waaronder een gezin met een ‘echte’ peuter.

Het zwembad had een enorme aantrekkingskracht op het jongetje in kwestie, maar zwemmen zonder begeleiding van één van zijn ouders kon hij natuurlijk nog niet. De dag van aankomst werd zijn grote interesse in het water meteen ‘beloond’ met een val in het zwembad. Met kleren en al, duikelde hij pardoes het water in. Dat weerhield hem er niet van om zich, zodra hij de kans kreeg, weer aan de rand van het water te wagen.

Het peuterpubergedrag en de reactie van de betreffende ouders resulteerde in het volgende scenario: De peuter –laten we hem Alec noemen- staat met een speeltje aan de rand van het zwembad, klaar om het in het water te gooien. Eén van de ouders zegt: “Niet doen Alec, anders zwaait er wat!” Direct na deze uitspraak gooit Alec toch het speeltje in het water en kijkt daarna –bijna trots- naar zijn ouders. Die worden boos en één van hen haalt hem weg bij het zwembad met een heel boze peuter tot gevolg. Dit scenario herhaalt zich zo een (flink) aantal keer per dag.

Het opzoeken van de grenzen (van jezelf en van anderen) en het eindeloze herhalen van acties, is juist wat de peutertijd zo kenmerkt. Maar dat maakt het voor de ouders in kwestie ook zo hondsvermoeiend!

Herkenbaar?

In stilte vroeg ik mij af of de ouders op deze manier nog wel konden genieten van hun vakantie. En ik had de neiging om er naar toe te gaan om wat tips te geven, zodat zij dit anders aan konden pakken en het voor henzelf en hun zoontje wat relaxter zou gaan. Dat heb ik maar niet gedaan;-). Je bemoeien met de opvoeding van een ander voelt toch een beetje ‘not done’.

Jammer vind ik dat. 

Voor de situatie in dit voorbeeld, maar ook voor heel veel andere moeders die worstelen met het gedrag van hun kind. Want behalve peuterpubertijd stellen onze kinderen ons voor nog veel meer uitdagingen.

Vind jij het wel fijn om met andere moeders over opvoeden te praten? Durf je een vraag in te brengen of wil je juist je eigen ervaring met anderen delen? Kijk op www.pentakeladvies.nl/workshop/opvoedparty