4 jaar geleden
Update: het gaat goed! :)
Lange tijd somber geweest.. maar nu niet meer! Hopelijk blijft dat gevoel weg :) ♡
Ik wilde even een update geven over hoe het met ons gaat. Het gaat goed! Als mensen nu aan mij vragen hoe het met mij gaat, kan ik meestal oprecht zeggen dat het goed gaat met me. Eigenlijk sinds ik gestopt ben met borstvoeding, dus vanaf 28 mei zo een beetje voel ik me gelukkiger. Dat vind ik eigenlijk niet zo leuk klinken omdat ik er ook heel erg van genoten heb en om eerlijk te zijn mis ik het ook! Maar Rayli wilde overdag en snachts heel vaak nog de borst en wanneer dit niet kon en ik dus nee moest zeggen werd hij heel erg boos of verdrietig en dan had ik vervolgens ook een Kymani die daar helemaal overstuur van raakte. De buikgriep die ik had vlak daarvoor droeg ook mee aan de beslissing om te stoppen, de productie was echt heel weinig nog waardoor hij nog vaker wilde, ik was op.. en vond het na 20 maanden borstvoeding geven ook wel goed zo. Mijn man is ook de nachten gaan doen met Rayli en raad eens? Na een paar nachten onrustig en veel gehuild te hebben sliep hij door! Nog steeds! Zodra ik een nacht moet doen omdat mijn man weg is word hij weer regelmatig wakker en bij mijn man slaapt hij gewoon 9 van de 10x door. Dus de voornaamste reden dat ik me zo goed voel is omdat ik weer lekker slapen kan.. fijn dromen kan zonder gestoord te worden. Ik ben niet meer zo vermoeid de hele dag door, ik voel me fitter op mijn werk.. Nu pas merk ik wat een goede nacht met je kan doen. Ik was hier zo erg aantoe! Maar genoeg over mij.. :)
Kymani doet het zo goed.. de laatste paar weken eet hij ook wat meer gevarieerd. Tosti met ketchup, ook paar keer stampot met ketchup weer, nibbits, buggles, bastognekoek, patatje met ketchup. Allemaal bekende dingen voor hem, maar heel lang wilde hij dat niet meer. Ik heb hem vandaag ook weer eens gewogen en de lengte gemeten. 15.4 kilo en ongeveer 99 cm lang en dat is prima! :) Op zijn schooltje gaat het ook prima, hij krijgt daar nu ook logopedie. Ik merk dat hij wat meer voor zichzelf kan opkomen, in die zin dat als Rayli speelgoed afpakt hij het regelmatig terugpakt of erg duidelijk zijn ongenoegen uit met geluiden. Ik merk toch ook dat zijn begrip groter word en hij kan beter met het huilen van zijn broertje omgaan, hierdoor is het een stuk gezelliger in huis. Hij is ook vrolijker vind ik. Een heerlijk joch is het gewoon.
Laatst zei ik tegen iemand dat ik het weleens lastig vond dat Rayli al zoveel verder is dan Kymani of dat ik hem zo graag eens mama zou willen horen zeggen.. of dat ik verdrietig word wanneer ik zie dat Kymani zo in de knoop zit met zijn gevoelens. Die persoon zei toen (heel goed bedoeld wel); misschien moet je hem gewoon accepteren zoals hij is en niet met Rayli of andere vergelijken, elk kind is tenslotte anders. Ik persoonlijk vond het geen fijne reactie, ik accepteer hem ook zoals hij is, absoluut. Maar dat wil niet zeggen dat daardoor mijn verdriet en zorgen er niet meer zijn. Dat blijft altijd, ook al heb ik hem geaccepteerd zoals hij is en ook al zou ik niks aan hem willen veranderen!
Ik begrijp ook dat het moeilijk is voor een ander om zich te verplaatsen in mijn situatie, het is moeilijk om de juiste dingen te zeggen in situaties die je zelf niet kent. Ik heb echt al zovaak goedbedoelde dingen gehoord die absoluut niet juist waren om te zeggen. Ik neem het ze niet kwalijk, maar ik voel me wel onbegrepen en dat voelt best eenzaam.
Rayli gaat ook goed. Die weegt 14.8 kilo en is 87 cm, echt een beer haha. Die vormt ook al zinnen van 2 woordjes.. zijn woordenschat is echt onwijs groot en ook de meeste kleuren heeft hij onder de knie. Zelf kan hij al oranje, blauw, groen en paars zeggen. Hij is wel vaak dwars aan het doen en vraagt extreem veel aandacht.. maar kan ook onwijs lief bij je zitten en je knuffelen en kusjes geven. Laatste woordjes die hij geleerd heeft zijn aardbeien, drinken, vogel, klaar en dan de kleuren. Ik geniet onwijs van het geklets en hopelijk steekt Kymani er iets van op!
De afbeelding die ik heb is van vandaag :) hij was zo blij in het water! Hij kan ook met die band helemaal zelf zwemmen, hij vind het geweldig! En dat is alles wat ik wil, dat mijn kinderen gelukkig zijn! ♡
Jeltje86
Het is zeker heel menselijk hoor om te vergelijken! Onbewust doe je het toch. Als je maar niet in de 'negatieve modus' blijft. Dat heb ik echt moeten leren. En nu moeten we onze oudste leren dat hij zichzelf niet vergelijkt met z'n broertje en neefjes en nichtjes. En moet kijken waar hij goed in is. Zeg hem ook vaak: heb je gedaan wat je kon? Dan is het goed. Het hoeft niet perfect. En lukt het je om een reden niet om te laten zien wat je kunt: geeft niet! Volgende x beter! Zo had hij (tot zijn teleurstelling) een 7+ voor z'n spreekbeurt (had eerder een 8+ voor boekbespreking). Heb hem gezegd dat een prestatie te vinden: ondanks de spanning waar hij onder stond, oa de broer/zus die snel geboren zou worden. En een schoolreisje de dag er na, feestdagen, enz. ?
Moïra
Ja dat is ook zo! Kijken naar wat ze wel kunnen is heel belangrijk! Maar goed, het is toch ook wel erg menselijk om te vergelijken en dan zie je soms dingen waar je verdrietig van kan worden. Ik persoonlijk denk dat dat ook prima is om soms te voelen als je het vervolgens maar weer een plekje kunt geven en weer kunt kijken naar de dingen die ze wel kunnen! Zo wisselt dat elkaar toch zo nu en dan af.. Ik lees uit je bericht dat jij heel goed weet wat je zoon allemaal heel goed kan! Volgens mij ben je een topmama ? Dankje voor je reactie, vind toch altijd wel fijn om andermans verhaal te lezen. ?
Moïra
? Slaap is zo belangrijk joh! Merk nu pas hoe belangrijk dat is! Ik hoop ook dat dit zo werkt bij ons, Rayli leert nu ook nog kleine dingen van Kymani.. Rayli doet sowieso heel veel na. Je ziet Kymani veel kijken naar zijn broertje en ik ben ervan overtuigd dat hij alles opslaat en dat het er ooit uitkomt! Vooral hoop ik toch nog steeds dat hij eens een woordje gaat zeggen. Hij lijkt de klanken voor het woord mama te kunnen maken, maar het echt zeggen doet hij niet :/. Maar ik heb hoop! ?
Nafze
Onze ervaring is dat een jonger broertje (of zusje) erg kan helpen in de ontwikkeling van het andere kind, en dat ze elkaar veel kunnen leren. Hoop dat dit bij jullie ook zo werkt :-) Fijn dat je je beter voelt!!!