Uitslag nierbiopsie!

De verwachtingen waren dat we 19 januari uitslag zouden krijgen van de Kindernefroloog. Maandag 18 januari werd er al gebeld. Amy had geen chronische nier schade of littekenweefsel, maar een flinke ontsteking die wel verholpen moest worden. Wat waren we opgelucht, gelukkig is het te verhelpen.

Amy moest zich maandag 25 januari om 10 uur melden in het UMCG. Hier zou ze een 3 daagse prednison stootkuur krijgen. Amy kreeg verdoving pleisters op haar handen en op 1 elleboogholte. Helaas ging het prikken niet heel goed en is ze in totaal 6x geprikt op 4 plekken door 2 verpleegkundigen en nog zat het infuus er niet in. Nadat ze tot rust was gekomen kwam er om half 4 een anesthesist om Amy te prikken. En dit ging in 1x goed gelukkig. Het infuus werd gelijk aangesloten en ze krijgt de prednison in 3 uur tijd en daarna een spoeling voor ze weer losgemaakt wordt. Tijdens de kuur wordt er om het kwartier de bloeddruk gemeten en deze blijft netjes gelijk.

De volgende ochtend krijgen we een aantal medicijnen erbij. Maagbeschermers en Calcium/Vitamine D kauwtablet (voor botontkalking). En ze had al medicatie om de eiwitten te verlagen. Amy mag alles doen als ze het infuus niet aangesloten hebben. Ze gaat naar het knutsel uurtje en ze luncht s’ middags samen met de andere kindjes van de afdeling. Als ze aan het infuus zit krijgt ze bezoek en ik trek me even terug. Ik krijg telefoon dat Amy pijn heeft, dus loop terug. Amy klaagt over pijn bij het infuus. De zuster besluit het infuus stop te zetten. De prednison was al klaar en hij was bezig met spoelen.Amy geeft aan dat de pijn gelijk weg is. Verder wordt er geen aandacht aan gegeven.

Woensdag 27 januari zouden we weer naar huis mogen en rond 2 uur zou de laatste kuur gegeven worden zodat we om een normale tijd naar huis zouden kunnen. Alles werd klaar gezet en het infuus werd weer aangesloten. Amy klaagt gelijk over pijn en de verpleegkundige geeft aan dat dat niet mag en wil even gaan kijken. Het infuus zit er niet meer goed in en nadat ze de tape eraf haalde kwam het infuus er ook uit. K*T ook dat nog, Amy is behoorlijk verdrietig. Ze krijgt op 2 plekken een verdoving pleister. Een verpleegkundige geeft gelijk aan dat ze 1x probeert. Amy is behoorlijk paniekerig, ondanks al het lolligs wat de verpleegkundige zegt en doet. Gelukkig gaat het prikken in 1x goed, alhoewel er wel even naar het vat gezocht moest worden. Ik hoorde de zusters tegen elkaar zeggen. “Hij zit erin, maar het is geen mooi vat”

Amy kijkt 3 uur lang tv en ligt heel stil, want het infuus had ze in d’r elleboogholte. Na de 3 uurtjes krijgt ze nog een spoeling en dan zouden we rond 7 uur eindelijk naar huis kunnen. Nadat ze klaar was zag ik dat Amy’ s arm gezwollen was. De broeder geeft aan dat haar shirt bovenaan ook wel strak zit, ik geef gelijk aan dat dat niet zo was en laat hem de ander kant voelen. Hé verdorie nog niet naar huis toe. We wachten op een afdelingsarts en deze constateert dat het of een allergische reactie is of dat het infuus naast het vat is gaan lekken. Mijn partner vraagt nog of de prednison ook gelekt heeft, maar ze geven aan dat dit haast niet zou kunnen.We mogen naar huis, maar mocht het niet minder worden de volgende dag moesten we weer bellen.

De zwellingen zijn op deze foto wel zichtbaar

Gelukkig zakte de zwelling af en na 3 dagen was er niets meer te zien. Amy moet sowieso tot aan de eerst volgende afspraak bij de KinderNefroloog prednison slikken en die afspraak hebben we binnen een maand. Ik hoop zo dat de waardes omlaag zijn gegaan, want daar doen we het allemaal voor.