Trots, ze gaat als een speer!

Alweer bijna twee jaar geleden werd ze geboren, ons kleine Elfje. Maar wat gaat ze snel. Vooral vandaag viel het me weer op. We hadden gisteren een bankhang dagje omdat we allebei ziek waren. Dus ze heeft vooral heel veel geslapen. 

Vorige week werd ze van fervent speengebruikster ineens speenloos en sliep daardoor overdag niet meer. Afgelopen week heeft ze het middag slaapje weer geïntegreerd in haar dag ritme en dit heeft haar ontwikkeling duidelijk goed gedaan. 

Zo verrastte ze me vandaag ineens met een zin van vier woorden! Ze kwam aanlopen met haar poezenlamp en zei: "poes ogen dicht doen". De poes kan zijn ogen niet dicht doen want hij is van hard plastic. Dat legde ik haar uit en toen zei ze: "poes ogen dicht niet".

Maar er was nog een grote verandering vanmiddag. Normaal als ze wakker wordt trekt ze onze aandacht door te gaan huilen. Al een tijdje dacht ik: ze is groot genoeg om ons te roepen, wanneer zou dit besef komen? Nou, vandaag dus. Ze werd wakker van haar middagslaapje en ik hoorde haar roepen: "mama, mama". Ik heb haar verteld dat ik haar een grote meid vond dat ze me had geroepen. Ze wordt nu echt een peuter. 

Maar ook verbanden gaat ze zien. Ze zag een boom op een foto en vertelde me dit. Ik beaamde dat dit inderdaad een boom was. Even keek ze ernaar en zei toen: "bos". Ik viel vandaag van de ene verbazing in de andere want haar ontwikkeling gaat ineens razendsnel. We hebben haar vast weleens verteld dat bomen in een bos staan, maar ineens kan ze dat dus zelf ook koppelen. 

Als we gaan afrekenen weet ze dat we gaan "betalen" bij de "kassa". Hey Elfa je bent nog geen twee hè, ga je niet eens beetje te snel? 

Mijn ouders verbaasde ze van het weekend toen ze vanaf 5 verder telde naar 10. Natuurlijk weet ze nog niet wat het betekent maar het rijtje kent ze al wel. En dan zingt ze ook nog eens bijna woord voor woord "poesje mauw" mee.

Ik straal echt van trots als ik al deze ontwikkelingen bij haar zie en zij zelf natuurlijk ook. 

En van alle sinterklaas cadeaus die ze dit jaar heeft gekregen is er op dit moment toch één favoriet en, vind ik, een echte aanrader. Het is een figuur van Kikker waar een batterij in zit. Je hebt de figuren onder andere van Nijntje, Bumba, Dora en Peppa maar wij kozen Kikker voor haar. Kikker kan je verstoppen en als je hem verstopt zet je hem aan. Na 10 seconden begint Kikker te roepen: "ik ben verstopt" en weer 10 seconden later "kan je me vinden?", "joehoe, hier ben ik". En dan draait hij het hele riedeltje weer af vanaf het begin. Elfa heeft er erg veel lol in om hem te zoeken. Ze doet haar handen voor haar ogen en na een paar keer oefenen wacht ze nu, meestal, braaf tot ik zeg dat ze mag gaan zoeken. Ik moet wel snel zijn want na een paar seconden is de spanning haar teveel. Ze loopt de kamer rond en kijkt onder de bank en achter alle hoeken en soms gaat ze midden in de kamer staan met haar handjes omhoog en vraagt ze "Kikker nou?". Zo schattig en we hebben zoveel lol samen in dit spel. 

Oké ik geef toe, de peuterpuber begint zo nu en dan ook de kop op te steken. Het is niet alleen maar peis en vree. Vanmiddag gaf ik haar geen sap. Dit krijgt ze maar één keer per dag en alleen als we het in huis hebben. Wat vaak ook niet zo is. Toen ze de kraan hoorde lopen begon ze al te huilen. En ik was haar beker alleen nog maar om aan het spoelen. Toen ik bij haar aankwam zonder sap ging ze liggen en nog harder huilen. Dikke tranen biggelde over haar wangen, ze wilde "pap" oftewel sap. Kalm vertelde ik haar dat mama sap ook heel lekker vind, maar dat je dat niet de hele dag kan drinken. Nu krijg je limonade (water met een drupje voor de kleur) en dat vind je ook heel lekker. Ze begon spontaan gulzig te drinken. Die kleine crisis ook weer overleefd. Maar er zijn momenten waarop ze zich minder makkelijk gewonnen geeft hoor. Het hoort erbij en ik weet dat ik nog heel vaak op mijn strepen zal moeten gaan staan. Maar de momenten dat ik geniet van haar en haar ontwikkelingen wegen zo zwaar op tegen de mindere. 

Vanavond nog, toen ze liep te keten met haar vader. Dan hoor ik ze samen giebelen en dan voel ik me echt intens gelukkig. Wat ben ik een geluksvogel met twee van die giebelkonten. Laat 2016 maar komen, ik weet nu al dat ik ga genieten.