Toen wij er achter kwamen..

Op je 19e een kindje krijgen, dat gooit niet alleen je leven overhoop, maar ook psychisch doet dat heel veel met je.

Toen wij er achter kwamen dat ik zwanger was stond ons leven even stil, hoe nu verder? Wij hadden het wel eens over kinderen gehad maar, maar op dit moment? Ooit, maar niet nu. Dus toen bleek dat ik zwanger was wisten wij even niet wat wij moesten doen.

Willen wij het houden?  Kunnen wij dit kindje een mooie toekomst geven? Kan onze relatie dit wel aan? En wij moesten natuurlijk ook nog onze ouders, broers en zussen en vrienden gaan vertellen dat we een kindje verwachtte. Jeetje, ik ben nog nooit in mijn leven zo zenuwachtig & bang geweest als toen.

Wij hebben het als eerste aan mijn schoonvader vertelt en die dacht het al gezien te hebben, maar hij wachtte tot dat wij er zelf mee kwamen. Gelukkig reageerde hij heel fijn en wilde meteen helpen. Hij stond achter ons en steunde ons in alles, wat we ook gingen beslissen.  Op dat moment wil je niet veel anders horen.

Daarna moesten wij het ook mijn ouders gaan vertellen. Dit wilde ik graag via een brief doen, want ik kreeg het niet over mijn lippen. Ik heb toen aan het begin van de brief al gezegd dat wij een kindje kregen en zonder verder te lezen heeft hij de brief aan de kant gelegd.  Hij was zo geschrokken dat hij de brief niet verder kon lezen. Begrijpelijk, zijn dochter vertelt dat ze op haar 19e moeder gaat worden en al 7 maanden onderweg is. Hoe ik me op dat moment voelde? Vooral onzeker over mezelf, mijn relatie, mijn toekomst... Geen idee wat ik op moment moest denken of voelen, of wat ik op dat moment nodig had van mijn ouders. 

Hoe dit verder gaat en hoe vrienden reageerde vertel ik jullie in de volgende blog.

Liefs Lisan,