12 jaar geleden
Toch wel heeel erg moe!
Owen is vandaag weer naar “school” geweest.. Op de dinsdag gaat hij altijd naar de crèche, wij hebben dit school genoemd, vonden we stoerder.. Met zijn bijna twee en een half zitten we een beetje op de grens wel op bed tussen de middag of niet op bed. Beetje afhankelijk van hoe laat hij wakker is geworden en hoe fit hij er uit ziet nemen we dan een beslissing. Op school hebben ze ook de vrijheid om zelf te beslissen. Hij heeft inmiddels al meerdere keren alles op de kop gezet tussen de middag als hij in zijn bedje moet liggen, dus daar zijn ze onderhand snel klaar met hem.. Hup, blijf jij maar lekker wakker, hebben papa en mama vanavond ook weer een rustige avond… Zo ook vandaag.. Owen was pas om acht uur wakker en dat is voor zijn doen echt uitslapen.. Als ik hem eind van de middag weer van school ophaal vraag ik hem of hij ook heeft geslapen.
Hij schudt zijn hoofd van nee en ik kijk zijn leidster aan.. Nee, mama, Owen was zo wakker die hebben we maar opgelaten.. Er waren namelijk twee baby’s, die moesten WEL slapen. Owen was nog erg vrolijk, dus het was geen probleem. Kom Owentje, we gaan naar huis, gauw eten maken, lekker in bad en dan op bed..
Tenminste, dat was wat ik in gedachten had… Eenmaal thuis is er nog niet zoveel aan de hand, ik zet de pan met al geschilde aardappelen op het fornuis en pak de spinazie uit de vriezer, ja die uit een pakje! Owen is ondertussen aan het zoeken waar hij mee kan spelen, zover nog steeds niks aan de hand..
Hij pakt uiteindelijk de doos met memory kaartjes van Cars, wat ik al weer iets minder vind.. Goed, Owen je mag er even mee spelen, maar dan wel hier aan de tafel.. En Owen gaat aan de tafel zitten met de doos, doet de deksel van de doos, kiept de doos om en gooit zo alle 76 kaartjes op tafel. Nog steeds niet zo heel erg… De bedoeling is dan natuurlijk dat hij ze bij elkaar gaat zoeken, maar Owen heeft bedacht dat het leuker is om ze op de grond te gooien… Zo, die op de grond en die en die ook.. Owen hou er eens mee op! Hij kijkt mij glazig aan en gaat vrolijk verder. Owen, je ruimt ook alles zelf weer op en ik help je niet! Heeft geen effect want in no time liggen alle kaartjes op de grond! Mmmm, denk ik bij mijzelf, hoe ga ik dit nu weer oplossen. Ondertussen staan alle pannen al op het vuur en is het de bedoeling dat we met twintig minuten gaan eten. Op mijn allerliefst vraag ik hem of hij alsjeblieft de kaartjes wil opruimen.
Wij zijn er namelijk van overtuigd dat je met geduld en begrip meer bereikt dan met schreeuwen etc.. en meestal werkt dit ook perfect. Owen, als je de kaartjes niet opruimt, dan ga je zonder eten op bed en ga je ook niet in bad! Hij kijkt mij wederom glazig aan en is zeker niet van plan om de kaartjes op te ruimen. Na nog een paar keer te hebben geprobeerd neem ik het besluit dat hij naar boven gaat. Gewillig gaat hij mee, maar eenmaal boven moet hij toch wel huilen en wil heel graag de kaartjes opruimen. Ok, Owen, beloof je dat je de kaartjes opruimt? “Ja” Hij had intussen zijn pyjama al aan en in de pyjama gaan we weer naar beneden. Eenmaal beneden ga ik weer met het eten verder in de veronderstelling dat Owen gaat opruimen.. Maar als ik mij even later omdraai ligt alles er nog net zo en Owen kijkt mij alleen maar aan en zegt verder niks. Owen, je zou toch opruimen? “nee” zegt hij.. Owen, je gaat nu opruimen! “nee” krijg ik weer te horen… “ik wil op bed” Gr@!#$R... Dat is ook weer lekker… Mijn strategie heeft dus niet gewerkt.. Ik zie hoe moe hij is en dat hij inderdaad het liefst op bed gaat.. En hup, in de armen en mee naar boven. Hij stribbelt niet meer tegen, geeft geen weerwoord meer en dat ik hem voor straf niet voorlees vind hij ook helemaal niet erg… Het is kwart voor zes en meneer is blij dat hij in bed ligt en niet meer hoeft te eten.. Ik heb wel een lekker lange avond, maar vind er niks aan! Volgende keer bedenk ik wel een andere straf als hij niet wil opruimen, want deze werkte niet echt…