Team van 3

Drieënhalf jaar geleden maakte jij mij mama. Ik voelde meteen dat jij bij mij hoorde, dat we vanaf nu een team van 3 zouden zijn.

Drieënhalf jaar was jij mijn enige kind -of nouja, mijn enige fysieke aanwezige kind- en genoot ik volop van alle momenten met jou. Van je mijlpalen, van je gekke streken, van je mondje dat nooit stil staat..

In ons team van 3 had jij altijd de belangrijkste rol, zonder dat je dat zelf door had of dat we jou die verantwoordelijkheid hadden gegeven. Maar jij hebt ons altijd overal doorheen getrokken en ons er aan herinnerd waar we het allemaal voor deden.

Binnenkort ben je niet meer mijn enige kind. Dan komt er een teamlid bij, worden wij een team van 4. Zal het genieten verdubbeld worden, maar de aandacht verdeeld. 

Je bent veel bezig met de komst van je broertje. Je vraagt wanneer hij komt, en of je hem dan vast mag houden. Of je mag helpen, en of we deze baby wel mogen houden. Ik denk dat je een fantastische grote zus wordt.

Nog even ben jij mijn enige kind. Nog even dat team van 3. Nog even genieten van hoe het nu is, voordat alles anders wordt.

Dus plukken we nog een bloemetje met de stralende zon op onze huid en neem ik in mij op hoe het nu gaat. Geniet ik van jou, van ons team van 3. En kijk ik uit naar het moment dat we met zijn 4en zullen zijn. Compleet anders wordt het dan, en anders compleet.