Suprises en andere Sinterklaasstress

Sinterklaasjournaal

Bijna vijf december. Dunya zit nu in groep vijf. Ze gelooft niet meer. Of wel. Een beetje dan. “Sinterklaas, weet je mijn naam ook?” vraagt Dunya terwijl ze achter de Sint aanhuppelt die net aangekomen is met de stoomboot in onze buurt. “Volgens mij weet hij het wel” zegt ze als hij geen antwoord geeft. Dan bedankt ze Sinterklaas voor de glitters die ze in haar schoen heeft gekregen, omdat ze de oranje slip van Aikido heeft gehaald. Hij ziet meteen dat ze het doosje heeft gevonden.Natuurlijk hebben we het Sinterklaasjournaal gevolgd, maar toch minder intensief dan andere jaren. In groep vijf wordt daar natuurlijk ook niet meer aan meegedaan. Niet zoals bij mij op school waar kinderen massaal op zoek gaan naar hunebedstenen. 

Suprise maken

Nu Dunya in groep vijf zit wordt haar eigen rol groter bij het Sinterklaasfeest. Op school moeten ze allemaal een suprise maken, met gedicht en een cadeautje van vijf euro. Ik heb geen idee hoe ik dat moet regelen. Het cadeautje en gedicht zijn het probleem niet. Maar een suprise.... Moet dat nou echt? Ja, het moet echt. Alleen is dat nou iets waar ik me niet goed raad mee weet. Dus we stellen uit, totdat Dunya zegt dat ze het op woensdag al moet inleveren. Wat??? Ik tover een schoenendoos tevoorschijn en we beplakken die met Sinterklaaspapier. Daarin doen we snippers cadeaupapier en Dunya knipt figuurtjes uit die ze op de doos plakt. Tot slot een pandabeer printen en op het deksel plakken en het cadeautje erin, tada, niet slecht vind ik zelf. Om mijn gebrek aan creatieve inspiratie een beetje te compenseren, maak ik een briljant gedicht. Trots levert ze op woensdag haar suprise in op school. Die middag komt ze thuis met het verhaal dat de suprise niet helemaal goed is. Ze moet er nog wel wat bij knutselen van de juf. Dat gaat ze op school doen. Uiteindelijk besluit de juf dat ze het zo mag laten. Wat een pech ook, als je zelf niet zo goed bent in dat soort dingen en ook nog eens een moeder hebt die daar geen inzicht in heeft. Dan wordt Sinterklaasfeest op school ineens best een issue.

Pakjesavond

Tussendoor probeer ik de cadeautjes die binnendruppelen voor Dunya te verstoppen en op een rustig moment in te pakken. Als ik even naar de stad ben geweest en Dunya ophaal bij musicalles, waar ze de laatste hand leggen aan de musical Annie, liggen er wat cadeautjes in mijn fietsmand. “Doe de knuffels maar in mijn mand” zeg ik en zonder na te doe ik het deksel van de mand open en klap m meteen weer dicht. Te laat natuurlijk. “Wat is dat? Laat eens kijken! Toe nou, ik wil gewoon even kijken, alleen die ene tas!” Boos is ze, verontwaardigd als ik voet bij stuk hou. Als ik even de drogist in moet, vergeet ik de spullen in mijn mand weer. Onderweg naar huis vraagt Dunya waarom ze niet mag kijken. Ik zeg dat het een verrassing is, dat hoort nou eenmaal bij pakjesavond. Ze bekent dat ze heeft gekeken. “Een pyjama!” zegt ze. Ik zucht. Natuurlijk kon ze zich niet beheersen. “Als ik het toch al weet kun je het net zo goed alvast geven” zegt Dunya. “Nee, het is voor pakjesavond, dus op vijf december krijg je dit cadeautje” zeg ik standvastiger dan ik me voel. “Je hebt toch genoeg cadeautjes voor mij, dan maakt het toch niet uit?” Haar logica brengt me aan het twijfelen. Maar toch.... “Nee liefie, je kunt zeggen wat je wilt, maar zaterdag krijg je de cadeautjes. En niet eerder!” Ze geeft het op, voor het moment dan.

Agenda 2016

In overleg met mij gaat zij een agenda voor mij kopen. Ik moet tenslotte nog wel een cadeautje voor mezelf erbij doen. “Jij mag kiezen, maar ik zeg welke ik mooi vind!” In de winkel blijf ik zeggen dat ik de Unicef agenda wel heel mooi vind. “Mooie foto’s van kinderen!” zeg ik. Maar ik merk dat ik Dunya niet kan overtuigen. Zij heeft eentje gezien met beertjes en die vindt ze schattig. Ik wijs er nog een paar aan en zeg nogmaals dat ik die van Unicef wel heel graag wil hebben. Maar zij mag beslissen natuurlijk, dus uiteindelijk trek ik me terug. “Mama, mag ik €9,95 van jou?” vraagt ze dan.Ze gaat naar de kassa en laat het ook nog mooi inpakken. “Het is toch voor Sinterklaas?” vraagt ze als we naar buiten lopen. Ik knik bevestigend. “Mooi!” zegt ze. “Dan krijg je het ook pas op pakjesavond!”

Blauwe stift

Het is een heel gedoe. Cadeautjes bestellen, cadeautjes kopen, inpakken, maar vooral verstoppen. Als ze in haar schoen een doosje krijgt met zwarte pietjes en Sinterklaasjes die ze zelf in mag kleuren, met stiftjes die erbij zitten is ze meteen enthousiast. Ik kijk even verbaasd op. Ik heb dit gekocht in de overtuiging dat het Sinterklaasstickers waren, maar ik zeg niks. Als ze aan het kleuren is moppert ze op zwarte piet. “Wat is er nou?” vraag ik enigszins geïrriteerd. Ze krijgt zoveel en dan nog mopperen. “Sorry hoor zwarte Piet, maar hij heeft met de blauwe stift gekleurd want die is nu al leeg!” Ze ziet aan het papier van welke winkel het komt en we fietsen er even naar toe. Ze doet haar verhaal bij de verkoopster waarbij ik het heb gekocht. Die speelt het spel mooi mee. Ze checkt het, checkt een ander doosje en zegt dat ze de oude gaat vernietigen. Ze krijgt een nieuw doosje en de verkoopster stopt het oude doosje met kleurpietjes ook nog stiekem even in mijn tas. Thuis gaat Dunya door met kleuren. “Dit wordt een Hollandse Piet” hoor ik haar in zichzelf mompelen.Goed zo meid, die zwarte Pietendiscussie kan ons gestolen worden. Van ons mogen ze zwart blijven, of bruin, of blauw zoals vorig jaar op school, of gewoon een Hollandse Piet, welja, waarom niet?

Planning

In mijn hoofd maak ik een planning van wat ik nog moet doen. Wat heb ik ook allemaal weer bedacht. Ik wil dan ook een kleinigheidje voor de buren en een pakje voor Dunya’s broertjes kopen en als ik niet uitkijk ook nog voor allerlei vriendinnetjes en juffen. En zo wordt december wel een erg dure maand. Voor mezelf beperk ik het aantal cadeautjes flink. Maar Dunya komt zoals gewoonlijk niks tekort. Voor de rest moet ik eens kritisch kijken of ik iets koop voor de rest. Ons buurmeisje doen we dan maar wel en de buren met wie we veel contact hebben ook. Maar verder? Verder doen we over een paar weken een aardig kerstkaartje onder de deur door. Dan laten we zien dat we aan iedereen denken. Daar laten we het dan maar bij dit jaar. Ik kom ook tijd tekort. Er is nog zoveel te doen de komende dagen!

Spannend

Dunya kijkt uit naar het Sinterklaasfeest op school. Ze is benieuwd naar haar suprise. Samen met een vriendinnetje heeft ze stiekem in de koffiekamer gekeken waar alle suprises liggen. Maar toen kwam de juf binnen en kon ze, ‘gelukkig’ vindt ze zelf, niet verder kijken. Bijna betrapt. Zo zenuwachtig. Haar suprise is dan misschien wat onder de maat, dat heb ik wel gecompenseerd met het gedicht. Dat is wel langer dan de vereiste tien regels. En ik ben er trots op. Op vier december ga ik mee naar school om Sinterklaas binnen te halen. Daarna ga ik snel verder met mijn eigen voorbereidingen. Het wordt een grandioze pakjesavond! Wie de cadeautjes ook koopt, Dunya zal zeker tevreden zijn. En dat is haar geraden ook!