8 jaar geleden
soms weet ik even niet wat ik moet
steeds maar weer die speen...niet in eigen bed...moeilijke eter...
Mijn meisje is inmiddels 3, en ze is mijn alles. Maar soms weet ik even niet wat ik moet. Ik ben alleenstaand, haar vader woont in het buitenland en ze gaat er 3 weekenden per maand heen. Sinds die regeling er is, wilt ze weer elke dag een speen,terwijl ze er eerst nooit naar kraaide, afpakken lukt niet, want dan breekt de oorlog uit. Ook slapen in haar eigen bed wilt ze nog steeds niet, ze wilt alleen maar in mijn bed en dan nog heb ik moeite om haar te laten slapen. Ook eten wilt ze liever bij de buurvrouw,dan bij mij....ben ik nou zo'n slechte moeder? soms weet ik echt even niet wat ik ermee aan moet....
Sorry moest dit even van me afschrijven.... Ik weet dat ik een tijd niks meer geblogt heb,maar ik was behoorlijk druk en zal nu wat vaker van me laten horen.
Ook ben ik nu bezig, om via een donor een 2e kindje te krijgen...erg spannend.....
Lindsy83
Wel lastig. Ik weet haast wel zeker dat het niks met jou als moeder te maken heeft. Vaak vertonen kinderen dit soort gedrag als er een verandering optreed. Ik heb helaas geen tips voor je. Alleen dat je je hart moet volgen in wat voor jou goed voelt om te doen. Succes!
anoniem2017
Gloof niet dat je een slechte moeder bent. Ze zoekt alleen vertrouwde dingen. Dus 3 x een reis naar belgie ( weet niet hoelang het vanuit jullie is en waar in belgie natuurlijk, hier is het nog geen 10 min rijden) Dan laat mama haar achter. Weet niet hoe het met papa is en hoe jullie erin staan. ( goede verstandhouding of vechtscheiding) Dus proberen wat bij mama kan. Tut en perse bij jouw in bed willen? controle over verlatingsangst misschien. Eten is een strijdpunt die kinderen enkel kunnen winnen. Want daarin beslissen hun of ze het eten of niet. En als je bij mama niet eet en bij de buurvrouw iets krijgt wat je lekkerder vind dan is die keuze ook snel gemaakt. Ik kan niet zeggen wat je moet doen. Steeds terug in bed leggen kost je een paar zeer gebroken nachten maar na flink doorzetten lukt dat best. Alleen gewoon terug in bed leggen en voor de rest geen feestje bouwen snachts of gewoon niks zeggen. Evt een 1 pers bed geven, dan kun je er zelf even naast gaan liggen. De tut heb ik geheel onpedagogischafgeleerd door er mosterd op te smeren en gezegt dat ze als ze te oud worden de tut vies werd. De jongste kreeg m gelijk een stuk minder dus die had er niet z,n moeite mee. Succes en leg de lat niet te hoog, we doen allemaal maar wat.
anoniem2017
Gloof niet dat je een slechte moeder bent. Ze zoekt alleen vertrouwde dingen. Dus 3 x een reis naar belgie ( weet niet hoelang het vanuit jullie is en waar in belgie natuurlijk, hier is het nog geen 10 min rijden) Dan laat mama haar achter. Weet niet hoe het met papa is en hoe jullie erin staan. ( goede verstandhouding of vechtscheiding) Dus proberen wat bij mama kan. Tut en perse bij jouw in bed willen? controle over verlatingsangst misschien. Eten is een strijdpunt die kinderen enkel kunnen winnen. Want daarin beslissen hun of ze het eten of niet. En als je bij mama niet eet en bij de buurvrouw iets krijgt wat je lekkerder vind dan is die keuze ook snel gemaakt. Ik kan niet zeggen wat je moet doen. Steeds terug in bed leggen kost je een paar zeer gebroken nachten maar na flink doorzetten lukt dat best. Alleen gewoon terug in bed leggen en voor de rest geen feestje bouwen snachts of gewoon niks zeggen. Evt een 1 pers bed geven, dan kun je er zelf even naast gaan liggen. De tut heb ik geheel onpedagogischafgeleerd door er mosterd op te smeren en gezegt dat ze als ze te oud worden de tut vies werd. De jongste kreeg m gelijk een stuk minder dus die had er niet z,n moeite mee. Succes en leg de lat niet te hoog, we doen allemaal maar wat.