Slimme, knappe, schattige kindjes

1. Baby zit bij mij op schoot terwijl ik auto-rijd. WAT? Met 130 km/ uur over de snelweg met Baby op het puntje van mijn knietjes? Nee. Van het gastgezin naar huis. Ongeveer 50 meter, 4,65 km/uur. Baby vindt het ge-wel-dig. Een hand gaat op het stuur, de andere rust op de versnellingspook. Precies zoals mama vaak autorijdt. Schattig!
2. Baby heeft een autostuurtje aan de zijkant van de box hangen. Met een toeter, twee schakelaar-dingetjes, richtingaanwijzer lichtjes en muziekjes. Leuk. Hij danst ook op de liedjes. Maar wat nu? Hij pakt mijn SLEUTELBOS en ramt mijn fietssleutel (de dunste) in een spleetje van het speelgoedpaneel, zodat hij NET ZO ECHT KAN RIJDEN ALS MAMA. Hoe slim is dat?
3. We zitten in een restaurantje. Ik pak niet-nadenkend het menukaartje op, en kruip met mijn vinger over de opties. Lui-lezen, noem ik dat. Een minuut later tilt Baby dezelfde menukaart op, en duwt zijn vinger als een klein zijderupsje over de woorden. Verschillende mensen kijken verrast op. Het lijkt namelijk precies alsof mijn vijftien-maanden-oude Baby rustig leest of hij geitenkaaskroketjes neemt, of liever popadums met hummous.

Kleine mini-mensjes leren door na te apen. Dat WEET ik. En toch ben ik total ge-brein-flapperd nu dat ik Baby zoveel grote-mensen-dingen na zie doen.