Snap
  • Kind
  • hoogbegaafd
  • sinterklaasfeest
  • tiener

Sinterklaaskriebels die blijven…

Asynchroon ontwikkelen is echt niet makkelijk. Maar het brengt ook zóveel moois met zich mee.

Ergens in de zomer van 2019 was het moment daar. Ik had een random moment uitgekozen. Ver van tevoren. Ik keek er een beetje tegenop, niet wetende hoe ze zou reageren. Maar het werd tijd. Ik wilde ook heel graag dat ze het van mij zou horen, niet via een ander. Het was een wonder dat ze nog van niks wist, naar mijn idee. Over enkele minuten zou ik een fantasie als een bubbel uit elkaar doen spatten. Zou ze het mij aanrekenen? Zou ze het ons kwalijk nemen? Geen idee. “Noa, ik wil je graag een verhaal over Sinterklaas vertellen. Een verhaal van vroeger, het echte verhaal.” En daar gingen we…

Ja, het was wel even een moeilijk moment voor haar. Niet van boosheid of teleurstelling, want ze vond het maar erg knap van ons hoe wij het elk jaar weer voor elkaar kregen mee te spelen met het verhaal. Ze was eerder verdrietig, want ze was bang dat ze niet meer zou kunnen genieten van de Sinterklaastijd zoals ze daarvoor deed. Genieten deed ze namelijk enorm. Ergens heeft mij dat altijd erg verbaasd, hoe goed zij eigenlijk omging met het mysterie en met de spanning. Van een onwijs hoogsensitief meisje, met voelsprieten en gedachten die altijd ‘aan’ en enorm op scherp staan, verwachtte ik eerlijk gezegd iets anders. Angst voor het onbekende is bij haar altijd sterk aanwezig. Maar voor deze angst, voor dit onbekende, voor dit mysterie heeft ze voor zichzelf een manier gevonden om ermee om te gaan.

Ergens aan het eind van het gesprek verzekerde ik Noa van het feit dat, nu ze eenmaal deel uitmaakte van ‘het grote geheim’, het net zo leuk, al dan niet leuker zou kunnen zijn. Ze had overigens een zusje van nog geen jaar oud voor wie het allemaal nieuw was. Die er nog niks van snapte natuurlijk. Ook nu met bijna twee jaar oud begrijpt ze maar niet wat die cadeaus in die schoenen doen en waar ze vandaan komen. Ze is wel dolgelukkig met de kruidnoten die erbij liggen. Als ontbijt. Noa vind het jammer dat haar zusje er nog niet veel van snapt, maar ach, Juna haar tijd komt nog wel. Hoe we dat precies vorm gaan geven de komende jaren weet ik nog niet, maar dat er enige magie ook voor haar gaat ontstaan is zeker.

We zijn nu anderhalf jaar verder. Noa heeft twee Sinterklaasperiodes meegemaakt waarbij ze wist hoe de vork precies in de steel zat. En dan toch zie je die twijfels. Hoe het werkt is magisch wel. Ondanks dat ik haar aardig in detail had verteld hoe het er ‘achter de schermen’ aan toe ging, beleefde ze het gewoon als altijd. Achteraf hoorde ik wel heel zachtjes een ‘dankjewel mama’ met een flinke knipoog erbij. Maar die twinkel in de ogen vorig jaar bij de aankomst van Sinterklaas in de haven, het stralende gezicht bij het schudden van Sinterklaas zijn hand… ja, het zit nog diep. “Ik heb Sinterklaas een hand gegeven!” hoor ik haar nog zeggen vorig jaar. “Dat wilde ik zo graag! O, ik ben zo blij. Dit is één van de mooiste dagen ever!” Elk jaar schudt ze hem weleens een hand, maargoed… we leven lekker in het nu en NU is dit gewoon haar beste dag ever. Door die ene hand. Heerlijk!

Dit jaar wordt Pakjesavond even anders dan anders. Geen Sint en Pieten op bezoek en iets kleinschaliger, maar we maken er een fijne avond van. Want die magie is er nog steeds hoor. Trouw werd elke woensdag en zaterdag een schoen door Noa gezet, inclusief het zingen. Elke avond, stipt om 18.00u, plofte Noa voor de tv om het Sinterklaasjournaal te kijken. Ze werd meegezogen in het verhaal. Chapeau overigens weer, NTR. Een tiener die nog zo vol geniet van de hele Sinterklaastijd? Iets dat typisch bij Noa past. Ik leg het even uit…

Een hoogbegaafd kind is op veel gebieden vaak ver in zijn/haar leeftijd vooruit. Het is zelfs vaak zo dat hoe hoger het IQ is, des te groter de kloof is tussen de verschillende ontwikkelingsniveaus. Zo ook bij Noa. Al van jongs af aan besprak zij graag onderwerpen die een kind van haar leeftijd niet deerden, laat staan interessant vonden. Daarbij verloor ze al aardig wat aansluiting met leeftijdsgenoten. Het mysterie rondom het universum, de werking van het menselijk lichaam, de evolutie of juist het bestaan van een God? Haar hoofd zat vol vragen en gedachten. Haar interesses liepen uiteen van Star Wars tot unicorns, van het spelen met Lego Elves tot het bestuderen van het periodiek systeem en het leren van schaken.

En zo ook in het hier en nu weer een paar enkele voorbeelden. Gisteren, tijdens het Sinterklaasfeest op school, wilde Noa graag verkleed gaan. Iets dat ze elk jaar met plezier deed. Ik legde uit dat ze in groep 7 inmiddels de enige zal zijn. We bedachten samen dat ze haar pietenpak mee zou nemen. Zo zou ze op school kunnen besluiten om zich eventueel te verkleden. En dat deed ze. Ook al was ze de enige, haar pietenpak moest en zou aan. Ze heeft hem de hele dag niet uit gedaan, ook thuis niet. Om 18.00u keken we vervolgens naar het Sinterklaasjournaal, waar ze echt even goed voor gaat zitten. Later op de avond, als Juna slaapt, kijken we vervolgens vaak samen naar The Queen’s Gambit, smelten we weg bij Star Wars - The Mandalorian (want: baby Yoda) of genieten we van een paar afleveringen van The Big Bang Theory. Het ene moment gamet Noa online met mensen van overal ter wereld. Ze spreekt vloeiend Engels en gebruikt in gesprekken met hen dan termen die zelfs ik niet altijd ken. Het andere moment kruipt ze graag tegen ons aan op de bank, slaapt ze nog heel graag bij (één van) ons en kan ze absoluut niet slapen zonder haar lievelingsknuffel, doekje en knuffeltje met slaap melodieën.

Er is een aanwezigheid van veel verschillende leeftijden in mijn kind. En dat is iets waar zowel wij ouders, school als Noa zelf goed mee moet leren omgaan. Absoluut niet makkelijk, zeker niet op school. Door leeftijdsgenoten wordt ze vaak niet begrepen, soms gek gevonden als ze een intense emotie laat zien. Daarnaast wordt ze vaak overschat, of juist onderschat. Feit blijft dat het één van de moeilijkheden is die wij allen ervaren van de zijnskenmerken van een hoogbegaafd kind. Maar het heeft gelukkig ook enorm veel prachtige kanten en we zijn onvoorwaardelijk gek op Noa om hoe zij is en wie zij is. Misschien juist met deze asynchrone ontwikkeling, want de tijd gaat al zo snel voorbij!

Dan nu de aanloop naar Pakjesavond.

Iets wat al een tijd groot in haar agenda stond.

De zak met cadeaus staat al klaar,

want het grote moment is bijna daar.

Nog even voordat het aanvangt, lieve meid.

Geniet er nog maar van, van deze magisch tijd.

Over het hoe en wat de komende jaren, nog geen idee.

Maar voor nu genieten wij lekker met je mee!