Schrijfster in de dop

Even helemaal niks, betekend bij ons meestal toch wel iets. Er is altijd wel een speeltuin die lonkt of een supermarkt die moet worden bezocht. Vandaag regende het veel te hard om na te denken over een speeltuin, daarbij zit er een hele grote scheur in de Jip en Janneke poncho en haar laarzen zijn nog net te groot. We zijn nog niet helemaal herfstproof, dus een sessie plassen stampen was ook niet echt een optie. Daarbij is het een heerlijk excuus om Netflix aan te gooien, spelletjes te doen en uiteindelijk ook de knutseldoos te pakken. 

Stiften zijn favoriet, zowel bij mij als bij de knutselaar. Ik vind het namelijk heerlijk om te knutselen, maar ik heb niet altijd zin in, alles overhoop. Stiften is minimaal vieze handen, en vlekken zijn met één veeg weer weg. Ik zat een armbandje te knopen en tegenover mij zat een uiterst geconcentreerde peuter te tekenen. Ik zag ineens wat ze aan het tekenen was en werd enthousiast. Ik herkende zowaar een echte vorm in haar strepen en cirkels. "Ik heb een meisje getekend mama!" riep ze. Dat ik het meer op Mickey Mouse vond lijken, doet er niet toe. Ik vond het prachtig om te zien hoe precies ze een vorm probeerde te maken met haar stiftpunt. Na een poosje wilde ze ook iets vouwen, ongeduldig pakte ze een blaadje en propte het in elkaar. "Kijk een vliegtuig!". De prop belande op de grond en daarna nog eentje en nog eentje, totdat er een hele berg gekleurd papier onder haar stoel lag. Een beetje geïrriteerd, zei ik voor de derde keer dat ik dit zonde vond van het papier en ook van de ijverig getekende poppetjes. Ik vertelde dat ik ze graag op de koelkast wilde hangen of in ieder geval bewaren. "Zullen we anders samen een verhaal maken? Een boek?" stelde ik voor. Dat idee werd eerst nog even afgewogen, door nog een papierprop uit testen, maar kwam daarna tot de conclusie dat ze het toch wel een goed idee vond. 

We hebben al vaker samen getekend. Elfa begint en ik maak het af is de deal. Nu gingen we iets anders te werk. Elfa tekende iets en ik vroeg haar wat het was, daarna maakte ik het af in dat thema. Daarna verzonnen we er een tekst bij. Door te vragen, wat heb je getekend, wat gebeurd er, wat zie je? Konden we een zin formuleren. Voorafgaand aan de volgende tekening bespraken we de voorgaande tekening(en) en bedachten wat er daarna getekend werd. Eigenlijk heb ik niks aan het verhaal bedacht, het was Elfa haar fantasie, ik was slechts een begeleidende factor. We hebben het super gezellig gehad en stiekem ben ik ook heel blij met het resultaat. Want het is geen tekening die weer op de stapel gaat bij alle andere tekeningen, deze ga ik dus echt wel bewaren! Nu alleen nog zorgen dat er niet stiekem vliegtuigjes van worden "gevouwen".