Samen in het grote bed

Even heb ik het idee dat ik toch heb geslapen, maar ook weer niet. Dit wordt weer zo'n nacht dat ik maar lig te woelen en te draaien. Gedachten die mijn hoofd op hol brengen en uit mijn slaap houden al een paar uur. Weer denk ik in slaap te vallen, maar hoor een geluidje in de kamer naast mij. Heel zachtjes: "Mama". De eerste gedachte die in mij op komt is dat hij weer lekker ligt te dromen. Maar daarna nog een keer: "Mama waar ben je? Ben je wakker? Mama ik zie je niet." En even gaat dit zo door. Dit is geen droom, hij is gewoon wakker! Toch maar even gaan kijken dan.

Zachtjes loop ik Quin zijn kamer in, en ja hoor meneer zit rechtop in zijn bed en roept gelijk "ikke wakker". Ja dat zie ik ook, ikke ook wakker. Zal ik het aan hem vragen? Papa komt pas zaterdag terug na anderhalve week werken en ik las gisteren in een tijdschrift dat het best mag, zo af en toe samen in het grote bed. Nou vooruit dan maar, als hij nee zegt, dan niet.

De vraag was er nog niet eens helemaal uit en hij zei gelijk 'Ja!' Hup mee naar het grote bed. Lekker tegen elkaar aan liggen. Even kroelen. "Slaap lekker Quin." "Slaap lekker mama". Mijn lichaam werd helemaal warm van dat kleine zinnetje en ik viel bijna weer in slaap. Maar dit was natuurlijk te mooi om waar te zijn. Zo onrustig als ik was, zo was Quin ook. Dus lagen we daar te draaien en elkaar wakker te houden. Na een tijdje vroeg ik hem of hij niet toch weer naar zijn eigen bedje wilde en dat vond hijzelf ook een goed idee.

Nog geen kwartier later lagen we allebei alleen te slapen in ons eigen bed.