Rust in dat volle hoofd

Rustig in slaap vallen, ik heb er geen moeite mee. Nooit gehad ook eigenlijk, behalve dan tijdens mijn zwangerschap. Verschrikkelijk vond ik dat. Woelen, draaien en naar het plafond staren. Ik deed verwoede pogingen tot mediteren en soms werkte het maar vaak ook niet. Gelukkig kwam na de bevalling mijn slaapbehoefte weer helemaal terug en waren dan ook heel gelukkig dat we een baby kregen die snel door sliep.

We hebben wel wat strubbelingen gehad onderweg natuurlijk, maar over het algemeen is slapen ook iets wat Elfa graag doet. Ze vind het heerlijk om in bed te liggen, te kroelen en op ons bed te springen. Maar sinds een aantal weken merk ik dat ze na een drukke dag moeite heeft om de dag los te laten.

Eerder was het verhaaltje een reden om tegen ons aan te kruipen of alvast te gaan liggen en lekker te luisteren naar onze stem. Maar nu wil ze nog van alles, alle poppen en beren worden goed neergezet, ze moeten hun pyjama aan en dan moet dit nog even en dat, kort gezegd, het uitknopje is lastig te vinden.

Ik heb er zelf ook last van, alle prikkels verwerken. Ik ontspan meestal door de dag te laten passeren in mijn hoofd. Dit doe ik meestal onderweg naar huis en tegen te tijd dat ik Elfa ga ophalen ben ik het weer kwijt. Maar een peuter weet natuurlijk niet uit zichzelf dat dit handig is.

Ik had ooit ergens gelezen dat het je kind rust geeft als je de dag met ze doorneemt. Dit was het proberen waard, baad het niet dan schaad het niet.

Ik begon met haar te vragen of ze een leuke dag heeft gehad en wat ze allemaal gedaan heeft. Omdat ze zelf nog niet in geuren en kleuren kan vertellen help ik haar herinneren. Ik benoem de alledaagse dingen maar probeer ook te bedenken wat indruk op haar heeft gemaakt. Zoals laatst toen er een spin in de woonkamer liep, die hebben we samen buiten gezet. Ze heeft het er nog de hele dag over gehad en zelfs nu, een paar dagen later verteld ze er nog steeds over. Dit was dus zo'n ding dat even besproken moest worden. Ik merk direct aan haar dat ze ontspant. Ze kruipt tegen me aan als we de dag nog even laten passeren. Daarna gaat ze tevreden liggen en hoor ik geen kik meer. Nou ja, behalve dan...morgen.

Want als ik de kamer uit loop en de dag is echt voorbij zeg ik steevast, slaap lekker, weltrusten en tot..