Snap
  • Kind
  • Gezond

Rode oortjes tweede deel

De vorige keer schreef ik over dat mijn dochter voor het eerste een dubbele oorontsteking had. En dat ze een antibi

Om in een handig antibiotica ritme te komen zijn we de volgende dat direct in de ochtend gestart; drie maal daags een spuitje in haar mond. Gelukkig vond ze het niet vies dus ging met weinig protest. Na twee dagen begon ze goed op te knappen. Wat is het lekker om je kind terug te krijgen. :-)

Toch bleef ze kwakkelen ze bleef een hoestje houden en snottebellen produceren. Maar ze was vrolijk dus dat is goed. Drie weken later gingen we langs de huisarts op controle om te zien of haar oortje weer dicht was. Toen bleek dat haar oortjes nog steeds ontstoken waren. Maar omdat ze er geen last van had wilde de huisarts ook niets doen. En het ging ook goed.

1,5 week later werd mijn meisje 1 jaar. Ze voelde zich goed en was vrolijk een echte gezelligheidsdier is het. Tot een paar nachten later. Ze werd weer schreeuwend wakker 's nachts en voelde warm aan. Donderdag voor het slapen gaan weer temperatuur gemeten... En ja hoor... 39.1. Het was weer mis.

De volgende ochtend direct de huisarts gebeld (die werkt niet op vrijdag) maar Lola kon zowaar bij een vervangend arts terecht. Mijn partner was vrij tot 17.00 dus hij ging met haar naar de arts. Hij wist me te vertellen dat ze waarschijnlijk een infectie had aan haar bovenste luchtwegen. En we mogen haar gewoon paracetemol door blijven geven... 'Nou oke...' Dacht ik. 'Hier kunnen we dus niets mee' 'en hoe waren haar oren?' Vroeg ik. Daar had ze dus niet naar gekeken. NIET NAAR GEKEKEN??? Ik stond perplex. Dat vond de blijkbaar niet nodig. Ik was furieus toen ik dat hoorde. Al kwam ze voor haar grote teen dan zou ze in haar oor moeten kijken. Ik kon er met mijn pet niet bij. (Nog steeds niet)

De volgende dag was het nog steeds bal en besloot alsnog de hap de bellen. En ze adviseerden me om toch even langs te komen. Het eerste wat de dokter vroeg was. 'Én hoe waren haar oren?' Toen hij hoorde dat er niet naar gekeken was, zei hij dat hij beter zijn mond kan houden. Ik wist genoeg.

Nou beide oren waren natuurlijk weer knalrood. En hij adviseerde om toch antibiotica te nemen. En wanneer het terug zou komen binnen nu en 6 maanden om naar de KNO arts te gaan.

Dit zat mij zondag nog steeds dwars dus besloot een klacht te sturen naar mijn huisarts omdat ik mijn dochter, van net een jaar, niet serieus genomen vond en het onprofessioneel vond dat er niet naar haar oortjes is gekeken.

Gelukkig sloeg de antibiotica snel aan al bleven haar oren onrustig. Na 4 weken ging ik voor controle weer langs de huisarts (ik had noch heen ontvangstbevestiging noch geen reactie mogen ontvangen omtrent mijn klacht.

Mijn huisarts bood haar excuses aan en ging dit meenemen in hun overleg. Ik betwijfel of dat ook echt gebeurd is... Maar dat terzijde. De oren van Lola waren nog steeds onrustig dus ze heeft me een recept voor geschreven wat de pijn kan verlichten en een recept voor de antibiotica mocht de ontsteking terug komen. Zodat ik direct zelf kon gaan handelen.

Ik vond dit wel prettig, ik werd gehoord. En wat ik nog prettiger vind... Ik heb het niet nodig gehad!

Liefs,

Nathalie

8 jaar geleden

Nu gaat het goed! Gelukkig was dit een paar maanden terug. Ze is net een periode weer verkouden geweest met koorts maar heeft niet doorgezet. Lief dat je het vraagt lindsy :-) Over het algemeen ben ik over mijn eigen huisarts wel te spreken gelukkig :)

8 jaar geleden

Ik lees de laatste tijd eigenlijk weinig positiefs over artsen jammer genoeg. Gelukkig dat het uiteindelijk welbeter is gegaan met je dochtertje. Hoe gaat het nu?