Raar maar waar: Het is weer Kinderboekenweek!

Maatjes-lezen

Overal zitten kinderen te lezen als ik de school binnenkom. Ik kijk verrast om me heen en loop door de school. Overal waar ik kom zitten bovenbouwers en onderbouwers samen te lezen. “Maatjes-lezen” noemen we dat. Ik heb een lijst gemaakt met maatjes. Groep 1 t/m 4 wordt voorgelezen door een leerling uit de bovenbouw. Ik vind het superleuk om te zien dat het dus werkt in de praktijk. Op deze school doen ze dat al jaren, maar ik heb het nog nooit meegemaakt. Zo simpel te organiseren. En wat een leesplezier! Een jongetje uit mijn klas zegt dat het een saai boek is dat zijn maatje voorleest. “Oorlogsgeheimen” van Jacques Vriens, tja, ook niet zo passend om aan groep drie voor te lezen. Maar ze spreken af dat ze volgende week een ander boek kiezen, want het is bijna tijd.

Kinderen voor Kinderen

Het is kinderboekenweek. “Raar maar waar” is het thema. Dunya zingt al weken het lied van Kinderen voor Kinderen en ook op mijn school hoor ik het geregeld. Op de dag dat de opening van de kinderboekenweek is, schrikt Dunya: “We hebben niet genoeg geoefend!” . Als stimulans zet ik het filmpje klaar op de computer, als zij zorgt dat ze helemaal klaar is zodat we na de clip meteen kunnen vertrekken naar school. Het thema “Raar maar waar” draait om proefjes en uitvindingen. Op mijn school wordt een machine ontworpen door de kinderen. Aan het eind van de kinderboekenweek wordt deze opgehangen in de school. Alle kinderen krijgen een vel papier waarop ze een machine tekenen. Het begin en het einde is aan de zijkanten open, waardoor deze aansluit op de volgende machine. Zo wordt er een machine gemaakt die door de hele school gaat. Ik ben heel benieuwd naar het resultaat.

Leesplezier

Zoals ieder jaar krijgt Dunya van mij een boek in de kinderboekenweek. Ik grabbel in een laatje, ja, hebbes, er ligt nog een boekenbon. Ik bestel twee boeken en een dvd. Het eerste boek komt op donderdag. De postbode overhandigt me het pakketje waar Dunya bij is en er is geen houden aan. Een pakketje, dat is meestal voor haar. Ze maakt het gauw open en er komt een boek van Spangas uit. “YES!” roept ze blij en begint meteen te lezen. Tevreden kijk ik naar haar. Dit had ik gehoopt. Ze houdt van lezen, maar spontaan een boek lezen op de bank doet ze eigenlijk nooit. En ik wil dat juist zo graag stimuleren. Pas ’s avonds ziet ze de cadeaukaart bij de computer liggen. “Heb je die cadeaukaart gebruikt om een boek voor mij te kopen?” vraagt ze. Ik knik. “Ja, die cadeaukaart had ik bewaard voor de kinderboekenweek!” zeg ik. Toch kijkt ze niet blij. “Je vindt het toch wel leuk dat je een boek gekregen hebt?” vraag ik. “Jawel, maar die kaart heb jij gekregen dus moet je iets voor jezelf kopen” zegt Dunya. Ik haal mijn schouders op. “Ik kon niks leuks vinden voor mezelf en ik vind dat boek over Spangas ook leuk. Dus als jij het uit hebt, mag ik het dan ook lezen?” Haar gezicht klaart weer wat op. “Dan heb ik het toch ook een beetje voor mezelf gekocht, want zo hebben we er allebei plezier van” zeg ik. Daar is ze tevreden mee, dus dat probleem hebben we opgelost. Leesplezier is nooit de reden om niet te lezen. Dunya houdt van lezen en ze kan het ook goed. Ze zit boven het leesniveau, qua tempo en moeilijkheidsgraad, van haar leeftijd. Het is meer de afleiding. Dunya kan niet goed lang met hetzelfde bezig zijn. Heeft snel iets anders bedacht en lezen betekent stilzitten en concentreren. Vooral dat laatste is moeilijk.

Borre en Walkie Talkie

Toch vindt ze lezen erg leuk. Al sinds groep één is ze geabonneerd op de Borre-boekjes. Lezen heb ik altijd gestimuleerd. Ik lees graag voor, dat deed ik al toen ik nog heel jong was. Ik was altijd dol op lezen. Dunya is dol op de boekjes van Borre. De verhalen zijn leuk en het clubblad met puzzels en spelletjes is ook super. Sinds groep vijf is het clubblad veranderd. Het heet nu Walkie Talkie en is onderdeel van een online reportersclub. Op internet kunnen kinderen op onderzoek uitgaan. Het gaat hierbij om opdrachten die de belangstelling voor natuurkunde, wetenschap en techniek prikkelen. Het past goed bij het thema van de kinderboekenweek, maar ik heb me er nog te weinig in verdiept. Ik besluit Dunya eindelijk aan te melden bij de reportersclub van Borre en eens te kijken hoe ze het vindt. Ze is wel nieuwsgierig, dus het is wel iets voor haar. Ze vindt de opdrachten superleuk en krijgt grappige reacties en likes. Het zijn ook opdrachten waar ze zelf iets bij moet vertellen. Bijvoorbeeld over verzamelen. Ze vult alle verzamelingen in die ze kan bedenken van haar vriendinnen en klasgenootjes en gaat daarbij best een eind terug in de tijd.

Elke maand feest

De boekjes van Borre zijn elke maand een feest om te krijgen. Dat is altijd zo met boeken, maar vooral met boeken die zo mooi verpakt zijn als deze. De kartonnen envelop is een cadeau op zich en bijna jammer om open te maken. Eind september gaat de bel. Ik ren naar beneden als ik zie dat er een pakketbezorger voor de deur staat. Ik neem de boeken blij in ontvangst. Natuurlijk zijn ze voor Dunya, maar ik kijk er stiekem ook elke maand weer naar uit. Ik doe het pakje achter mijn rug als ik binnenkom. “Wat heb je daar?” vraagt Dunya meteen. “Een pakketje voor mij” antwoord ik. “Ik geloof je niet” lacht Dunya. “Laat eens zien?” Ze wacht niet af maar duikt achter mijn rug en roept: “Borre! Zie je wel, het is wel voor mij!” En ook dan maakt ze het meteen open en gaat ze de boeken bekijken. Elk jaar opnieuw vraag ik: “Wil je de Borre boekjes nog hebben volgend schooljaar?” Het antwoord is dan al bekend. Natuurlijk wil ze die nog hebben. Het idee om de oude boekjes dan te verkopen stuit ook op grote weerstand. Onbespreekbaar. En eigenlijk vind ik het zelf ook niet zo'n goed idee. 

Voorlezen

Ik heb Dunya ook altijd voorgelezen. En nog doe ik dat, als ze op tijd in bed ligt. Het schiet er wel te vaak bij in vind ik zelf. Maar lezen doet ze in elk geval wel. En ze geniet er zelf ook van om voor te lezen. Dus we wisselen elkaar af. Ik ben benieuwd of ze het Spangasboek uit gaat lezen. Nog nooit heeft ze zo’n dik boek zelf gelezen. Het wordt een leuke uitdaging, maar ook een goede oefening voor haar concentratie. Wie weet wat we hiermee kunnen bereiken. De kinderboekenweek is een leuk moment om weer even bewust met (voor)lezen en kinderboeken bezig te zijn. En raar maar waar..... ik ben ook dol op kinderboeken!