Quality-time met mijn allerbeste kleine vriendje

Gisteren heb ik een paar uur alleen met mijn zoon doorgebracht en wat was dat ontzettend fijn! Samenzijn met mijn zoon is niet vanzelfsprekend.

We zijn altijd met z’n drietjes of vieren en het is altijd (gezellig) druk in huis. De momenten die ik alleen met Nevah heb doorgebracht zijn niet te tellen. Maar die met Brent wel. Dat zijn er niet veel. Hij is intussen bijna 8 maanden en zit, kruipt, staat, brabbelt, heeft drie tandjes en eet al een boterham. De tijd gaat zo ontzettend snel dat ik het gevoel heb de helft van zijn ontwikkelingen te hebben gemist. Die momenten samen zijn dan ook echt onbetaalbaar!

Nevah werd einde van de ochtend spontaan opgehaald door de buurvrouw voor een gezellig middagje met de buurmeiden. En... weg was ze.

We zijn altij

Brent en ik. Samen. Thuis.

Ik heb de radio aangezet en we hebben staan swingen in de woonkamer op Michael Jackson totdat ik er duizelig van werd. Fantastisch vond Brent het. Die grote grijns leek vastgeplakt te zitten op zijn gezicht. Heerlijk!

Daarna zijn we lekker gaan wandelen. Tenminste, ik dan. Brent zat in zijn fiets die ik mocht voortduwen. Een tractor. Bewegende takken. Een zuchtje wind. Een paard. Een schaap. Vogels. Het zijn die kleine dingen waar Brent zijn aandacht naar toe ging. 

Helemaal verbouwereerd kijkt hij naar de zwarte vlekken op de grond. Ze bewegen. Hij volgt ze en weer verschijnt die enorme grijns op zijn gezicht. Brent kijkt naar onze schaduwen. Ik was even vergeten hoe indrukwekkend de wereld is voor een Ukkie als je voor het eerst van alles nieuw ontdekt. Hij is zo aan het genieten en zijn mama ook. Ik moet dit echt vaker doen.

Ik besef me weer wat een rijkdom ik heb. En dat ik daar te weinig bij stil sta en vooral te weinig geniet van de momenten met mijn allerbeste kleine vriendje. Het gaat allemaal al zo snel. Geniet van die kleine dingen in het leven die zo groot en bijzonder zijn voor je Ukkie. Zowel voor mijn Ukkies als voor mezelf is het goed om af en toe quality-time te hebben met hen afzonderlijk. 

Zij zijn mijn allessies.

Liefs,

Rowena http://ukkiesblog.nl

momenten die ik alleen met Nevah heb doorgebracht zijn niet te tellen. Maar die met Brent wel. Dat zijn er niet veel. Hij is intussen bijna 8 maanden en zit, kruipt, staat, brabbelt, heeft drie tandjes en

eet al een boterham. De tijd gaat zo ontzettend snel dat ik het gevoel heb de helft van zijn ontwikkelingen te hebben gemist. Die momenten samen zijn dan ook echt onbetaalbaar!

Nevah werd einde van de ochtend spontaan opgehaald door de buurvrouw voor een gezellig middagje met de buurmeiden. En… weg was ze.

Brent en ik. Samen. Thuis.

Ik heb de radio aangezet en we hebben staan swingen in de woonkamer op Michael Jackson totdat ik er duizelig van werd. Fantastisch vond Brent het. Die grote grijns leek vastgeplakt te zitten op zijn gezicht. Heerlijk!

Daarna zijn we lekker gaan wandelen. Tenminste, ik dan. Brent zat in zijn fiets die ik mocht voortduwen. Een tractor. Bewegende takken. Een zuchtje wind. Een paard. Een schaap. Vogels. Het zijn die kleine dingen waar Brent zijn aandacht naar toe ging.

Helemaal verbouwereerd kijkt hij naar de zwarte vlekken op de grond. Ze bewegen. Hij volgt ze en weer verschijntt van alles nieuw ontdekt. Hij is zo aan het genieten en zijn mama ook. Ik moet dit echt vaker doen.

Ik besef me weer wat een rijkdom ik heb. En dat ik daar te weinig bij stil sta en vooral te weinig geniet van de momenten met mijn allerbeste kleine vriendje. Het gaat allemaal al zo snel. Geniet van die kleine dingen in het leven die zo groot en bijzonder zijn voor je Ukkie. Zowel voor mijn Ukkies als voor mezelf is het goed om af en toe quality-time te hebben met hen afzonderlijk. Zij zijn mijn allessies.