Quality time met de man van mijn leven!

Eerder deze week had ik een Blog geschreven over de leuke en fijne tijd die ik met mijn zoon beleef, alleen heb ik deze door negatieve invloeden van buitenaf ietwat impulsief weer verwijderd. Jammer! Want eigenlijk was ik er best blij mee! Dus ondanks dat ik de oude blog niet meer heb, ga ik toch nog een poging wagen.. Bij deze!

Quality time: tijd doorgebracht met naaste familie, partners of vrienden die belangrijk, speciaal, productief en winstgevend zijn. Winstgevend als in het dichter naar elkaar toegroeien waardoor de band versterkt. Kostbaar, omdat het iets voortbrengt wat onbetaalbaar is.

Zo zie ik de tijd met mijn zoontje ook. Kostbaar en me meer waard dan wat dan ook en om die reden probeer ik iedere dag iets te doen waarbij hij leert, ervaart en we samen herinneringen creëren. Van samen iets ondernemen tot gezellig thuis weer een leuke uitdaging te verzinnen! 

Héérlijk dat de zon zich steeds meer laat zien de laatste tijd! Dat maakt het des te verleidelijker om weer lekker op pad te gaan, een frisse neus en de eerste stralen opvangen, wat wil je nog meer? Na een eerste poging (lees: fiasco) kinderboerderij waarbij meneer quasi ongeïnteresseerd en chagrijnig in zijn kinderwagen lag en geen dier of mens een blik waardig gunde, hebben we het toch weer een kans gegeven. De eerste keer was hij ook misschien iets te jong om er iets van mee te krijgen, maar inmiddels is hij één jaar en vindt hij het al heerlijk om rond te kunnen hobbelen. 
Het idee was leuk, maar uiteindelijk had ik het me denk ik iets mooier voorgesteld dan dat het uiteindelijk was. Nieuwsgierig en vrolijk kwam er een kudde geiten zijn kant op gerend om hem te besnuffelen en geaaid te worden. Nou, die konden lang wachten want hij was drukker met keuteltjes op de grond tellen dan met de aandachtvragers om hem heen. Nou, dan maar even de rest van de boerderij bekijken. "Kijk Jay! Een reuskonijn van een halve meter!"... Niets... "Wowww wat een hoop kippetjes" (na voer gekocht te hebben zodat we ineens omringt waren door 50 kippen) ... Niets ... "Hé, een poes!" ... Niets ...
I give up! Dus tijd om weer naar huis te gaan! Ineens begint hij vrolijk te wijzen en als een bezetene te trappelen. Wanneer ik kijk waar hij naar wijst zie ik het al, een klein speeltuintje met een schommel en een wipkip. Vooruit, eventjes de speeltuin in dan maar. En daar ging hij hoor! Lachen, gieren en brullen! De grootste lol had meneer! En met een voldaan gevoel gingen we weer naar huis, waar overigens een heel leuk en gezellig speeltuintje om de hoek zit. Ik had onszelf dus een flinke reis kunnen besparen maar ach, stiekem vond ik het zelf ook wel heel leuk..