Snap
  • Kind

Poesje mauw kom eens gauw

In een vorige blog schreef ik hoe de knuffelbeer onderdeel van het gezin is geworden. Nu is de poes aan de beurt!

Terwijl ik deze blog schrijf speelt er zich een grappige situatie af. Zoonlief zit lekker aan zijn brood, maar zoals jullie in een vorige blog konden lezen wordt brood gedeeld met de knuffelbeer en wel meer knuffels.  

Nu is poes aan de beurt. Poes en zoonlief gaan op zich prima samen, maar poes blijft liever op een afstand.  Aaien mag... Soms.

Nu moet en zal poes ook een stukje kaas krijgen van meneer zijn bord. Hij hobbelt achter poes aan en poes probeert steeds harder weg te lopen. Als poes het stukje kaas ziet wekt dit toch wat nieuwsgierigheid en snuffelt er even aan. Als ik zeg leg maar neer voor poesje dan kan ze in alle rust eten doet hij dit netjes. Vervolgens komt er een vingertje tevoorschijn waar hij bijna commanderend aan poes laat zien dat er een stukje kaas ligt voor haar. Wanneer poes het dan niet pakt eet hij het toch zelf maar weer op. Poes heeft dus ook niet veel kans, haha. Vervolgens wordt dit hele ritueel herhaald.

Arme poes, ze heeft het zo warm en dan heeft ze ook nog een knul van anderhalf achter zich aan hobbelen, haha. Ook al doet hij altijd heel voorzichtig met haar en aait hij haar ook echt zachtjes ( iets wat gelukkig snel aangeleerd was) toch vindt ze afstand en rust het fijnst.

Wij worden zelf trouwens ook gevoerd en te drinken gegeven. Zo worden alle maaltijden een lange aangelegenheid. Alle knuffels. Poes en papa en mama die allemaal te eten moeten krijgen! Maar oh zo schattig!