Snap
  • Kind

Poepproblemen, echt niet leuk! Het vervolg...

De vorige keer schreef ik over ons eerste bezoek aan de poep-poli. Nu wil ik jullie vertellen wat er daarna gebeurde.

Eenmaal thuis begonnen we meteen weer met de zakjes Forlax, op advies van de kinderarts. Martijn moest er elke dag 1 in zijn drinken krijgen. Elke ochtend na het ontbijt en elke avond na het eten moesten we Martijn 3 minuten lang op het toilet laten zitten (met kookwekker!). Daarbij moest hij bellen gaan blazen, dit in de hoop dat het zijn sluitspieren zou ontspannen en een drukkende beweging naar beneden zou maken. Geen enkele keer is dit gelukt, het enige wat Martijn deed was een plasje en dat had ie anders ook wel gedaan. Uiteindelijk werd het toilet echt een strijdtoneel, Martijn wilde helemaal geen bellen meer blazen in dat stomme hok. Het enige wat hij deed was huilen.

Wat ook erg moeilijk was voor hem is dat hij nu alles zelf moest doen. Geen luiers meer (alleen 's nachts), altijd een onderbroek aan en als daar iets in terecht kwam, dan moest hij zelf alles uitdoen en zelf meehelpen met het schoonmaken van zijn billen. Dat vond ie echt verschikkelijk!

Dit ging ik ook bij alle aan- en uitkleedmomenten toepassen en daar heb ik nog flink wat strijd mee gehad. Soms duurde het wel een uur voordat meneer zich eens had aangekleed. Maar als je ging helpen (waar mijn man zich nog wel eens toe liet verleiden) dan deed Martijn ook echt niets zelf. Dan hing hij maar tegen je aan als een zoutzak, maar een voetje zelf in zijn broek stoppen...nee hoor! Dus dat moest je vooral niet doen.

Het was soms best moeilijk om niet geirriteerd te reageren als hij weer eens in zijn broek poepte (want dat deed hij dus al weken en dan kon je goed 7 vieze onderbroeken op een dag hebben). We begonnen Martijn te belonen toen we zagen dat er eindelijk 'echte' poep in zijn onderbroek terechtkwam (niet meer alleen die vegen, hoewel de stank die daar vanaf kwam net zo erg was als van een grote poep). De poep die in zijn broek terecht kwam werd ook steeds groter. Nooit gedacht dat ik ooit nog trots zou zijn op een poepbroek van mijn zoontje!

En ondanks alle geweldige stappen die hij al heeft genomen, lukt het maar niet om op de WC te poepen. We zijn inmiddels voor een tweede keer bij Ria (de pedagogisch medewerkster) en Tim (haar handpop) op bezoek geweest. Zij heeft Martijn geprezen voor alle vooruitgang en dit op haar vingers uitgeteld. Tim was volgens Ria nog niet zo ver: hij had maar drie vingers met goede dingen, Martijn had er wel vijf. Je zag Martijn gloeien van trots, ook toen hij al zijn stickers mocht laten zien.

Nu hebben we nieuwe opdrachten meegekregen. Martijn hoeft niet meer in de ochtend en avond na het eten op de WC te zitten, maar als we zien dat hij moet poepen, of als hij net een kleine poep in zijn broek heeft gedaan, dan moeten we hem wel 3 minuten op het toilet zetten. Ook als hij zijn poepbroek moet verschonen, dienen we dat bij de WC te doen, zodat hij deze situaties aan elkaar linkt. De vieze onderbroek moet hij echt zelf in een emmer doen en zelf alles poetsen, zodat hij merkt dat dit vervelend is en het hem stimuleerd om op de WC te gaan poepen. 

Het mooiste vond ik nog het stripverhaaltje dat Ria had getekend: ze tekende Martijn en zijn vriendje Cas die met een auto aan het spelen waren. Dan een poep in de broek, Martijn die zijn broek uit moest doen, op de WC moest gaan zitten, schone broek moest halen/aandoen, handen wassen en weer verder kon spelen. En dan de verkorte versie van op de WC poepen: de vriendjes waren weer aan het spelen, Martijn gaat naar de WC om te poepen, veegt zn billen af, doet zn broek omhoog en wast zijn handen. En alweer klaar om te gaan spelen! Nu maar hopen dat het besef bij Martijn snel komt.

Toch ben ik echt supertrots op hem: hij heeft nu zijn eerst schoolweek achter de rug en heeft het supergoed gedaan! Ik heb t manneke al tijden niet meer zo blij gezien. Hij kleedt zich 's ochtends ook heel goed aan, spoort zelfs zijn zusje aan om op te schieten, want hij staat al klaar bij de deur met zijn rugzak aan. Dat soort dingen laat me smelten en vanbinnen voel ik me zo ontzettend trots! Nu maar hopen dat de andere kinderen hem niet gaan plagen met zijn poepbroeken en dat hij snel inziet dat het ook anders kan. Misschien gaan we wel te snel met alles..... 

9 jaar geleden

Je mag ook heel trots op hem zijn! Super dat het zo goed gaat nu! Suzannah kreeg ook Forlax en we begonnen met 1 zakje maar later kreeg ze zelfs 3 zakjes per dag....en we hebben zelfs een bus van een kilo mee gekregen en zelfs dan ging het niet... Ik ben heel blij dat we nu van de Forlax af zijn. Ik hoop echt dat je zoon zo goed blijft gaan! Ik zal voor hem duimen.....we weten hier hoe zwaar het is als je kind moeite heeft met poepen!

9 jaar geleden

Onze 1 na jongste dochter heeft ook een hele periode last gehad van broekpoepen. Inderdaad ook altijd van die vegen in de onderbroek.....soms ook nog wel een beetje meer, en stinken....echt verschrikkelijk. Inmiddels is ze er helemaal vanaf....gewoon....vanzelf, alleen tijdens hele spannende periodes heeft ze er soms nog last van. Het was voor ons ook wel duidelijk dat het voor een groot deel met spanning te maken had, hopelijk lukt het met jullie kleine kerel ook snel.