Snap
  • Kind

Peuterpuberteit of slaapprobleem?

Na ongeveer 3 uur krijsen, kletsen, brullen, huilen en liedjes zingen (in willekeurige volgorde) valt ze dan eindelijk uitput in slaap...

Ik ben gezegend met een mooie, vrolijke, energieke, lieve dochter van 2 jaar oud. Overdag dan wel te verstaan. 's Avonds als ze naar bed moet verandert dit engeltje in een monstertje. Huilen, kletsen, brullen, zingen, gillen.. in willekeurige volgorde welteverstaan dan. Onze kleine meid heeft nooit van opbouwen gehoord, het is alles of niks. Volumeknop meteen vol open dus, soms zelfs tot kokhalzen aan toe. En de reden waarom blijft onduidelijk...

Elke keer is het wat; drinken en nog meer willen drinken, niet instoppen, huilen, en dus wel weer instoppen, wat vervolgens weer een huilbui oplevert want ze wil het toch weer niet, haar sterretjesmobiel aan, dan weer huilen omdat dat ding natuurlijk weer uit moet enzovoorts... Kortom, alles wordt erbij gehaald zodat ze niet hoeft te gaan slapen.

We hebben een redelijk vast schema gedurende de dag. Vaste eet- en slaaptijden en een vast naar-bed-gaan-ritueel (tandjes poetsen, pyjama aan, boekje lezen en welterusten zeggen). Het gaat allemaal prima en vrolijk totdat we dan daadwerkelijk haar slaapkamer uit dreigen te gaan. We hebben al veel geprobeerd, maar niets lijkt te werken. Haar een keer laten kiezen wat ze wil en daarmee klaar, zelf de keuze voor haar maken, doen wat ze wil, boos worden, rustig en direct zijn, laten huilen en ga zo maar door. Het haalt allemaal niets uit, aangezien we steeds hetzelfde resultaat hebben. Gaan we een 'gesprek' aan wordt ze rustig en krijgen we een ja-en-amen. Vervolgens begint het na een paar minuten weer van voor af aan. Uiteindelijk valt ze dan uitgeput in slaap en doe ik een 'hallelujah' om vervolgens zelf uitgeput in slaap te vallen. Het rare is dat haar middagslaapje geen enkel probleem geeft. We hebben deze al zelfs gehalveerd omdat ze deze nog wel nodig heeft, maar niet meer de volle 3 uurtjes. Helaas had dat geen succes voor de avond.

Ze heeft een lievelingsknuffel, Tijgertje. Al is er vrij weinig meer van een Tijgertje aanwezig; madam heeft het arme beest al helemaal kaal geknauwd. Maar goed, het is haar allesje in bed. Op een avond heb ik het meest verschrikkelijke gedaan wat ik haar ooit had kunnen aandoen... jawel... na 3x waarschuwen/dreigen heb ik Tijgertje afgepakt... Haar wereld verging leek wel. Er volgde bijna 3 uur aan gebrul. En met gebrul bedoel ik dan ook echt gebrul: monster-stijl. Ik weet dan ook niet zeker wie van ons twee er de meeste moeite mee had...

 We zijn nu een paar maanden verder en nog steeds is er niets veranderd. Sommige avonden gaan goed, maar de meeste avonden lijkt het alsof er verschrikkelijke dingen gebeuren in ons huis. Onze buren weten gelukkig wel beter... De vraag is dan ook: zijn het de 'Terrible Two's' en is het een fase, of is er wat anders aan de hand?

7 jaar geleden

Geen afscheid van de dag willen nemen, als je haar in bed legt en negeert? Wij hebben met de oudste ook tijdje gehad. Mijn man was de 2e dag zo zat van dat hij deur heeft dicht gedaan en geen discussie en zee sliep na 5min. Volgende dagen precies zo als deur open bleef, duurde het lang en brullen en als deur dicht was, was na 5min goed. Was een fase.