10 jaar geleden
Peuterpuberteit...
Mijn zoontje (21,5 maand) is al vanaf ongeveer een jaar bekend met driftbuien en met de week worden die heftiger haha. Hij kan zich inmiddels beter uitdrukken in woorden en INEENS is alles NEEEE!
Met het toppunt van alles gooien, het liefst alleen maar koekjes e.d. eten ipv fruit (Waar hij normaal zo gek op was!) en slaan naar ons, spullen pikken die niet van hem zijn, overal op klimmen en zo kan ik nog wel even door gaan. Ook lekker wandelen, nee hoor, meneer wilt zelf lopen en het liefst overal waar mamma het niet veilig vindt haha. Gelukkig hebben we bos en speeltuinen om de hoek, dus daar zijn we dagelijks te vinden om lekker uit te razen en met andere kindjes te spelen.
Helaas gaan de kindjes hier vanaf 2,5 pas naar de peuterspeelzaal, want het lijkt me zo leuk en goed voor hem om hiermee te kunnen beginnen na de zomervakantie wanneer hij 2 jaar wordt. Gelukkig hebben ze hier wel een vaste speelochtend één keer in de week waar je naartoe kunt samen met je kind, als voorbereiding op de echte peuterspeelzaal. Daar kijk ik erg naar uit! Kunnen we iedere woensdagochtend spelen met de kindjes waarmee hij in de klas komt.
Ook heeft hij uiteraard hele lieve momenten en kan hij ineens op je aflopen met een dikke mmmmm en een kusje, heerlijk die smeltmomenten! Maar ik hou mijn hart vast, want ik dacht elke keer; dit zal wel de top zijn, maar nee hoor haha!
Maar vooral; overal tegen in gaan... Herkenbaar?! Tot welke leeftijd duurde dit en hoe ga je het het beste mee om haha.
Anoniem
beste kaat dat zal voor korte duur zijn, en het is volgens mij juist de bedoeling dat ze gaan luisteren.(maar dat begreep je al ;) ) het is een fase, vreselijk als je er in zit.maar het gaat voorbij. ik ben van kort maar krachtig uitleggen..dat dat nee niet leuk is. en dus bij de eerste vraag van het kind dat het drinken wilt zeg ik ook nee,wil ik niet.. en dan met gevolg, dat dat dus niet aardig is om zo te antwoorden.en dat je wilt dat je kind stopt,en anders straf krijgt.(stoeltje in de hoek of gang). en jij dus drinken inschenkt met een alsjeblieft,en big-smile.. het kan sneller voorbij zijn zo'n fase.
kaat
Ik zit er ook midden in. Heel pedagogisch onverantwoord vermoed ik... maar ik draai alles om. Als ik mijn dochtertje naar bed toe breng zeg ik "ga je lekker wakker blijven?" Waarop het antwoord altijd een volmondig "NEE, lekker slapen!" is. Met eten roep ik dat ze het vooral niet moet opeten omdat ik het graag wil opeten en binnen no time is het op. Voor nu het gouden ei maar ik denk zomaar dat dat binnen nu en een niet al te lange periode anders zal zijn. ;)
RemcoMielo
Bij mijn zoon begint dat nu pas eigenlijk... hij is van april 2 geworden. Slaan en gooien met dingen doet hij niet, maar is de koning van zeuren en NEE roepen! Zin doordrijven, heel vermoeiend momenteel, vooral omdat we nu bijna 13 weken zwanger zijn van de tweede... Waar ik woon gaan babies van 6 weken al naar de opvang, ik ben thuisgebleven toen de optie er was, om er voor mijn zoon te zijn. De week dat hij 2 werd, ben ik met hem een peuterspeelzaal gaan bekijken en hij vond het zo leuk dat ie mij niet meer zag staan haha! Het "kijkje nemen" werd meteen een wenochtend, aangezien hij niet met me mee naar huis wilde! Nu gaat hij een paar ochtenden in de week, en hij geniet met volle teugen. Zo heerlijk, geeft mij ook de tijd om op te ruimen enz zonder een puberpeuter hahah! Benieuwd wanneer de NEE tijd voorbij is :)
braamn
Ja, pittig,he!!! Toevallig staat mijn artikel over de Peuterpuberteit nu hier boven! ( zie banner ) Wie weet heb je er nog iets aan...succes!