Peuterpret (2)

Een tijdje geleden schreef ik deel één van de grappigste uitspraken van onze jongedame. Inmiddels hebben zich al heel wat nieuwe (interne) lachsalvo’s voorgedaan. Veel meer dan ik op kan schrijven, helaas gaat de dag en daarmee de uitsprakenmotor van de kleine meid doorgaans sneller dan ik kan onthouden of op kan schrijven, hier een aantal die wél opgeschreven zijn.

In de douche, samen met haar kleine broertje. Ik zie dat hij naar beneden kijkt, naar wat daar tussen zijn benen zit. Ik zeg ‘heb je je piemeltje ontdekt kleine man?’ Grote zus gaat ernaast zitten en kijkt naar beneden. ‘Mama, ik heb niet een wiebeltje.’ Grinnikend beaam ik dit. ‘Ik heb een vasjina hè, mama?!’ Ik reken het goed kind, denk ik.

Mevrouw hangt op de bank. Ik vraag wat er aan de hand is. ‘Ik ben grasjijnig.’ Grasjijnig? Wat is dat dan? Vraag ik. ‘Ik moet meer melk drinken, dan is het weer goed.’ Luidt het antwoord. Ok. Helemaal duidelijk! Glaasje melk dan maar?

We rijden langs een auto die een autoambulance opgetakeld wordt. Een mevrouw, meneer en een kindje, met autostoel en wat eigendommen, staan er ontheemt naast. ‘Waarom doet die auto de andere auto meenemen?’ Vraagt de kleine dame, gevolgd door: ‘Dat is toch niet lief, die mevrouw is verdrietig en moet nu lopen.’ Heel opmerkzaam lief kind. Is ook helemaal niet leuk. Zeker niet als je als volwassene het optelsommetje maakt en ziet dat de auto in beslag genomen wordt. Gelukkig heeft mevrouw de oplossing: ‘Die mensen kunnen er wel bij in de bakfiets, dan hoeven ze niet te lopen.’

Papa loopt de woonkamer uit. Broertje zit te mopperen in de box en ik geef dochterlief een schone luier. Vanuit haar comfortabele positie kijkt ze naar haar kleine broer. ‘Mama, hij is verdrietig omdat papa wegloopt.’ Was het maar zo. De kleine man vertikt het gewoon om in een naar zijn zin te kleine plek opgesloten te worden!

3 uur ’s nachts. Het luchtalarm, meestal lief kind genoemd, gaat af. Slaapdronken loop ik haar kamer in om te vragen wat er is. ‘Ik heb trek’ luidt het antwoord. Geen honger zoals ik dat als kind heel ordinair zei -ik leerde pas veel later in mijn leven dat ‘honger is wat kindjes in de derde wereld hebben’- nee, trek. Ok mevrouw, uw driegangendiner wordt per omgaande op bed geserveerd.

Paps is voor werk in Zwitserland. Hij stuurt een selfie -voornamelijk hoofd en een hoekje hotelkamer- die ik uiteraard aan een klein meisje dat haar papa mist laat zien. Heel opmerkzaam zegt ze: ‘Ik zie Zwitserland’.

In haar spel komt ze op de leukste plekken. Onder de eettafel zit de lift, zelfs de oma’s gaan erin mee. Het gaatje in de kast is een kraan, kan ze water tappen voor de thee, limonade of water die ze uit haar roze met paarse servies serveert. En pinnen, dat doe je door een Hellofresh kortingskaart -welke jonge mama heeft ze niet in overvloed?!- in een sleufje bij de brievenbus, lade of elders te stoppen. Niet dat ze geld ervoor terug krijgt, nee dat ziet ze eigenlijk nooit. Mama pint bijna al haar aankopen…

We hebben het kort geleden gehad over achternamen. De papa en mama van papa heten anders dan die van mama. En de achternaam van dochterlief is dezelfde als die van papa en zijn ouders. Een paar dagen later aan de keukentafel wordt gevraagd: ‘Wat is mijn zesde naam?’ Het duurt even tot ik me realiseer dat ze haar achternaam bedoelt – en nog langer, met tussenkomst van een kennis, totdat ik de link ACHTernaam en ZESdenaam leg-.

We zitten aan tafel, de jongedame is in de stoel van haar broertje -die net naar bed is- gekropen. Ze trekt de lade van de tafel open. Ik zeg ‘Heb je niet gehoord wat ik tegen je broertje zei? Hij mag niet de la open trekken en dat geldt ook voor jou!’ Ze kijkt me aan en opent de la opnieuw. Geirriteerd zeg ik ‘Wat zei ik nou?!’ Om terug te horen: ‘Mama ik wil het geld zoeken, waar is het geld dan?’

Houd jij de leukste uitspraken van je peuter ook bij? Blog ze eens, dan kunnen anderen ook lachen!