Peuterdriftbui en een hartje van klei

's Ochtends vroeg vlieg ik van schrik bijna tegen het plafond aan als Peuterdochter enorm hard begint te schreeuwen en huilen. Ik ren naar haar kamer en weet niet wat ik zie. Ze heeft al haar kleren, boekjes en het ergste: de billendoekjes allemaal een voor een uit de verpakking getrokken en in haar bed gelegd. De billendoekjes hebben haar matras en deken zo nat gemaakt dat ze niet meer lekker ligt. 

Ik baal enorm dat ik niet gehoord heb waar ze mee bezig was en zucht eens diep. Peuterdochter stopt met huilen en kijkt me met haar betraande grote ogen aan en zegt: 'jij moete mij rjommel oprjuimen!' Samen ruimen we de troep op. Billendoekjes terug in het zakje doen is helaas niet zo'n leuk spelletje als ze eruit trekken. Peuterdochter doet wel enorm haar best om te helpen.

Als alles opgeruimd is en haar bed verschoond is, kleed ik haar aan en neem haar mee naar de trap. Peuterdochter weigert de trap af te lopen en stort zich krijsend tegen mijn benen aan. Met moeite blijf ik overeind en til haar zelf maar de trap af. In de keuken wil ze helpen met brood smeren en nadat de pindakaas overal zit behalve op haar brood, zet ik haar vast op haar stoel aan tafel. Oei, wederom foute actie: Peuterdochter wil écht niet op haar stoel eten. 

Rustig smeer ik haar brood verder en laat haar maar even razen. Ik snijd haar brood in stukjes en zet het voor haar neer. Weer fout: 'dochter is al groohoot' en wil haar brood niet in zoveel stukjes. Als ik tegen haar zeg dat ze dan maar niet eet kijkt ze me boos aan, maar kiest wel eieren voor haar geld en begint met eten. Ik draai me om zodat ik melk kan pakken. Ondertussen schuift dochter met veel voldoening stukjes brood van tafel en voorziet daarmee de kat van een snel ontbijt. Ik probeer het nog te redden, maar de kat is sneller. Peuterdochter valt bijna van haar stoel van het lachen en gooit de rest van haar brood nog even snel achter de kat aan. Zucht.. Hoe laat is het? Bah, het is nog maar zeven uur. Hoe kom ik deze dag door? 

Ik besluit Babyzoon die inmiddels ook wakker is uit bed te halen en na zijn fles 'even' boodschappen te gaan doen. Na de gebruikelijke discussie met Peuterdochter ('wil geen jas/schoenen aan!' - 'Oké, wat jij wil. Kom maar dan gaan we!' - 'Wil wel jas/schoenen aan!') zijn we zover om te gaan. Peuterdochter besluit dat ze haar kinderwagen ook mee wil. Ik zie mezelf alweer met twee kinderwagens en een grote tas boodschappen sjouwen en zeg dat de kinderwagen thuis blijft omdat haar baby slaapt. Gelukkig duurt de daarop volgende driftbui slechts een paar minuten. 

In de supermarkt mag ze met een eigen winkelwagentje lopen en wat voelt ze zich trots. Ze loopt strak achter me aan en ramt daarbij diverse keren per ongeluk tegen mijn enkels aan. Ik zeg er maar niets van en geef haar de boodschappen aan die ze in het karretje legt. Na een tijdje is de lol er een beetje af en begint ze door de winkel te rennen. Een van mijn regels is dat ze niet mag rennen in de winkel. De details van de daarop volgende driftbui bespaar ik je. 

Eenmaal thuis ruimen we samen de boodschappen op. Daarna wil ze graag kleien. Samen maken we allerlei dieren, bloemen en gekke figuurtjes. Ze schuift een vormeloze hoop klei naar me toe en zegt: 'kijk mama: een hartje, want ik vinne jou zo lief!' Ze pakt mijn hand en drukt er een kus op. Haar driftbuien zijn even vergeten, hier doe je het voor. Ik vind jou ook lief, lief meisje!