8 jaar geleden
Peuter puberteit....
Als je haar ziet lopen denk je wat een schattig kindje... hel blauwe ogen.... vrolijke krullen en een eeuwige lacht.....wacht maar....
Onze Lotte.... onze lieve kleine vrolijke Lotte... is verandert in een peuterpuber.... inclusief heel hard nee zeggen.... op de grond gaat liggen..... en zelfs krabben.
In eerste instantie wilde ze ons op het kinderdagverblijf niet geloven... Lotte een kindje krabben nee toch ? zoiets doet Lotte toch niet... Maar helaas moeten ze het toch gaan geloven...
Lotte heeft nu al een aantal keer andere kindjes gekrabd.... geduwd... en zelf een keer gebeten....
En het ergste van alles is dat ze heel goed weet dat het niet mag..... ze roept dan namelijk heel hard... Ik niet gedaan....
Op zich ook wel weer grappig maar zeker niet de bedoeling...
Ook thuis zien we het gedrag van Lotte,.. en moet Didi het regelmatig ontgelden.... Zielig voor Didi want regelmatig is zij dan een kras in haar gezicht rijker..
Als we het zien gebeuren dan moet Lotte op de trap gaan zitten....en als ze er dan weer af mag moet ze ook nog netjes sorry zeggen.. Dit doet ze dan ook wel... maar of het binnen komt ?
Een paar minuten later herhaalt het hele tafereel zich gewoon weer opnieuw...
Arme Didi.....
Vandaag dacht ik laat ik Lotte eens Lopend mee naar de winkel... Didi is aan het oefenen op de basisschool dus ik heb alle tijd...
Lotte wilde graag het karretje duwen.. Prima... Dat mag....
Totdat Lotte er genoeg van had.......Het karretje weg duwde... en op de grond ging zitten...... Tja daar sta je dan..... het was best een grappig gezicht..... Lotte maar roepen.. .Ik niet karretje duwen.... ik erin zitten.... hmm dacht het dus niet...
En zo stonden we daar dus 5 minuten.... totdat ze het opgaf... opstond en weer netjes mee liep.....
De mensen zullen wel gedacht hebben...
Ik ben blij als deze fase voorbij is en wij weer onze vrolijke Lotte terug hebben....
Iemand nog Tips?
Inekevh
Je doet het hartstikke goed!
Anoniem
Herkenbaar alleen mijn dochtertje wil nier meer zitten in het karretje en zodra ik haar met een eigen karretje of mandje laat lopen trekt ze alle rekken leeg. Een hoop geduld helpt vaak. Maar soms erg vermoeiend. En ergens vind ik dat sterke eigen willetje ook heel erg leuk
nijn81
Die mensen die dachten vast: wow, die moeder is goed consequent bezig! Nee blijft gewoon nee en niet opeens ja. Na tig driftbuien gaan ze het snappen en dan heb je er veel plezier van! Totdat ze weer een keer een bui hebben waarin ze nogmaals uitproberen of mama nog steeds consequent is en blijft.... Haha. Ze blijven toch grenzen opzoeken.
Anoniem
Mijn jongste is ook bijna twee. Zwaar vermoeiend. Hij luistert echt nergens naar... Ik wens je een heleboel geduld en sterkte. Blijf consequent, hoe moeilijk ook...