12 jaar geleden
Peuter gedoe!
Riley is onze zoon, hij is 3 jaar oud (6-3-09).
Toen hij 2 jaar werd, begon die pubertijd waar ik al sinds zijn geboorte tegen op zag. De beruchte Terror twéé.
Het enige nadeel, ik kon mij niet volledig inzetten voor deze leeftijd. Dag na zijn 2e verjaardag op 7 maart 2011 kreeg hij een zusje. Hij genoot volop van dit nieuwe leven, was zorgzaam, en hij was ook erg lief voor zijn zusje. Ik zei nog tegen Roy '' Het is dus niet zo als ze eenmaal twéé zijn, dat het meteen begint.''.
Gelukkig niet, het zou wat zijn, dat op de dag van zijn tweede verjaardag hij meteen beland in de beruchte fase.
Maar ik had wel te vroeg gejuicht. Een week of 2 na die leuke 2e verjaardag begon het... dat gedoe...
Het begon met '' NEE '', opstandig kijkt mijn zoon die zo lief was, boos omdat hij absoluut niets wil.
Niet eten, niet meer onder de douche (waar is die waterrat?), niet lopen en zoveel meer dingen waar hij boos '' NEE'' tegen roept.
Toen kwam hij terecht in een waterval van woorden, hij kenden ineens heel veel woorden uit zijn hoofd, gehele zinnen kwamen er uit. Waar ook '' Dat wil ik niet!'' , '' Mama nee, dat wil ik niet stom!''. Gezellig? Nee.. Voor hem ook niet. Hij was opstandig, boos, en wilden niets.
En nu is hij niet meer 2 jaar, maar 3 jaar. En opstandig is hij nog steeds. Hij denkt dat hij de baas is. '' Papa zet je muziek zachtjes!''. '' Nee papa maak NU drinken voor mij.''. Hij is verpest, en misschien wel door ons, omdat wij de eerste jaar gewoon te makkelijk waren met zijn zin geven. Daar betalen we nu voor. In deze style, zijn style. Zijn houding die ons dwingt boos te worden. Zijn houding die ons dwingt hem straf te geven door hem op het krukje te zetten. '' Riley, je mag geen grote mond geven, dat vinden wij niet aardig'' . Het interesseert hem niet!
[caption id="attachment_19023" align="alignnone" width="150" caption="Riley en de ipad."][/caption]
Wat nou mij straffen zal hij denken. Hij komt boos terug, en leert niets van het feit dat hij stout is geweest. Stampend voor de douche '' WIL IK NIET ! NEE!!'' Moet ik mijn zoon praktisch onder de douche zetten na een gevecht met zijn broek, trui enzv. Om hem er onder te krijgen '' Riley, je gel moet uit je haren'', '' NEE MAMA!''.... als hij eenmaal onder de waterstraal staat vind hij het heerlijk. Maar er onder krijgen.. wat een hel is dat!
Peuter gedoe... ook last van? Hoe los jij het op?
Anoniem
onze dochter heeft dit ook erg gehad ik zat met mijn handen in het haar. ik heb toen hulp ingeroepen van consultatie bureau en die gaf als tip doe eens een cursus peuter in zicht heet dat en dat heeft goed geholpen hoor het is gratis en je leert er een hoop van. ik was opgelucht toen ik daar zat en merkte dat het bij Celeste dan nog enegzins mee viel als ik de verhalen hoorde van andere moeders die ook die cursus volgde.
Soesebol
Wat herkenbaar allemaal. Mijn dochter van 2 is ook in de beruchte fase. Wat bij ons goed helpt is afleiden met een grapje of een andere activiteit. Wil ze niet meer lopen, dan loop ik gewoon even door of ga huppelen. Ze staat dan even vreemd te kijken maar begint dan ook te huppelen en loopt ze verder achter me aan. Slapen was ook een probleem, wilde alleen in het grote bed. Maar door even door te zetten was dat binnen een week over en slaapt ze nu lekker in haar eigen bedje. Het is vermoeiend, vooral als je zelf de volgende dag weer vroeg op moet, maar de moeite waard.
Anoniem
Mijn zoontje is 15 maanden en gedraagt zich nu al zo. Bij alles nee roepen en nee knikken en als ik roep dat mag niet wordt hij boos en dan gaat hij krijsend op de grond liggen. Het ergste is hij pakt nu ook speelgoed van kinderen af en roept van mijn en als ik met hem winkels in ga begint hij weer te krijsen nee buiten Het is het eerste kleinkind zowel van mijn ouders als schoonouders. En hier waren we al bang voor.
Anoniem
Ten eerste: Wat een leuke naam Riley! Die ken ik nog niet:) en peutergedoe ken ik absoluut. Als ik bijvoorbeeld de tv zender verander van tekenfilm naar het nieuws ofzo. Dan wordt ze wat boos. Maargoed ik leg dan gewoon uit dat de tekenfilms nu klaar zijn en ze iets anders moet doen. En vooral het constant opgetild willen worden. Niet in de wagen, niet lopen maar tillen. Nu met een kind dat 14 kilo weegt is dat best een opgave voor mij. En als ik weiger gaat ze huilend achter me aanrennen of met haar handen omhoog jankend voor me staan. En wat doe ik dan uiteindelijk? Juist ja...optillen. Want ik voel de dodelijke blikken van anderen die denken: til je kind op...*zucht*