Pesten

Pesten: bah bah bah! Ik had er vroeger al een vreselijke hekel aan, niet alleen als ik zelf gepest werd, maar ook als anderen de klos waren. Ik kon niet tegen zoveel oneerlijkheid en onrecht. En eigenlijk is daar niets aan veranderd, pesten blijft vreselijk! De afgelopen paar weken hebben 2 meisjes uit onze buurt het tot hun doel gemaakt om de speeltuin te terroriseren. De ene (T, 9 jaar) plaagde eerder ook al en ook toen al op een hele misselijke manier, maar nu heeft ze een partner-in-crime (A, 7 jaar) gevonden en gaat het net even wat verder. Vroeger werd er door T tegen mijn oudste wel eens gezegd dat hij niet naar huis mocht en dan blokkeerde ze hem ook echt de weg. Ze is 2 jaar ouder dan hij en toentertijd was ze ook echt 2 koppen langer, dus dat maakte heel erg indruk op hem. Maar goed, dan denk je als ouders nog: “Okee, balen zo’n pestkop, maar dat hoort er helaas nou eenmaal bij.” Maar goed, madam heeft nu een partner-in-crime: A en samen (hoewel ik het idee heb dat de ideeën bij T vandaan komen) maken ze het zoveel mogelijk anderen moeilijk. Mijn zoon en zijn buurtvriendinnetje zijn heel zachtaardig en doen geen vlieg kwaad en dus zijn ze een makkelijk doelwit. Meestal proberen T&A anderen tegen mijn zoon en zijn vriendinnetje op te zetten, want dan houden ze zelf “de handen schoon”, zo gehaaid zijn ze wel. Of nog erger, dan proberen ze het vriendinnetje tegen mijn zoon op te zetten. Niet dat dat lukt, maar dat vriendinnetje mag dan niet weglopen bij T&A, want ze zijn met haar aan het praten. Een paar weken terug kwam de volgende stap. Mijn zoon was lekker aan het spelen met zijn vriendinnetje en ze botsten per ongeluk op tegen het broertje van A. Toen was het helemaal menens, want er werd geslagen en geschopt, omdat “ze met hun poten van mijn broertje af moesten blijven”. Vandaag was het weer raak: omdat T&A het niet voor elkaar kregen om mijn zoon en zijn vriendinnetje tegen elkaar op te zetten, gingen ze maar over op schelden en toen dat niet het gewenste effect had, gingen ze gooien met stokken en eikels. Ik heb het zo gehad met die 2! En weet je, de moeders staan er echt wel voor open als je met ze komt praten, maar hebben totaal geen opvoed-skills, dus er veranderd niets. Ik heb soms echt de neiging om met de wijkagent te gaan praten, maar of dat nou wel het gewenste effect heeft?