Papa geef nou een knuffel!

Wat is dat toch met dat knuffelen. Iedereen wilt tegenwoordig knuffelen. Ik heb het niet alleen over mijn kids, maar ook over het geven van een knuffel aan mijn vrienden. Ben ik nu echt zó ouderwets of is het toch een beetje vreemd. Hoe kijk je hier tegen aan? 

Verontwaardiging om een knuffel

Tuurlijk knuffel ik wel met de jongens, maar ik moet zeggen dat het steeds minder wordt. In het verleden heb ik dagelijks vele knuffels aan ze gegeven. Mijn jongens vind ik nu met hun 9 en 10 jaar best oud worden voor al die knuffels. De jongens denken daar anders over. Vooral Joshua wil vaak een knuffel, het maakt niet waar of wanneer. Als ik zeg dat hij even moet wachten omdat ik bezig ben, dan is hij zelfs een beetje verontwaardigt. Als ik dan op een later moment een knuffel geef, dan wordt deze niet welkom ontvangen. Ik ben dan weer verontwaardigt als hij midden in het centrum in een drukke winkelstraat mij een knuffel wil geven. Ik geef dan wel een knuffel, maar ik sta daar als een plank. Een arm om zijn schouder, een klop op zijn rug en dan weer verder gaan, dat vind ik normaal. 

Een knuffel doe je toch niet met je vrienden?

Ik kreeg laatst van vrienden te horen dat ik inderdaad niet een persoon van de knuffel was. Dit waren vrienden uit een nieuwe vriendengroep. Het was in deze vriendengroep de gewoonte bij het begroeten een knuffel te geven. Bij deze knuffel hoorde ook het wrijven op de rug bij. Al gauw kreeg ik de opmerking dat ik als een plank aanvoelde. Ik wist mij gewoon even geen raad met al dat geknuffel de eerste keer. Dat knuffelen deed ik toch alleen met mijn kinderen of met mijn vriendin, niet met vrienden. Met vrienden deed ik een hand, een handshake, een boks, een hand en daarna de schouders tegen elkaar. Dat laatste was het meeste lichamelijke contact dat ik met mijn vrienden had. En bij een vriendin gaf ik een hand en drie zoenen op de wang. Dat vond ik normaal, maar niet die knuffels. Ik vroeg mij af of ik voor mijn veertigste al een verstokte oude man begon te worden. Gaf jij jouw vrienden een knuffel als begroeting?

Was dit een Amerikaanse trend?

Moest ik ook een knuffel uitdelen aan mijn vrienden of was dit een trend uit Amerika die wel weer overwaaide. In Amerikaanse series en reality programma's zag ik meer dan twintig jaar geleden die knuffels voor het eerst op televisie. Het was een vreemde gewaarwording, waarom gaven ze elkaar niet een zoen op de wang. Mijn ouders en vrienden vonden al dat geknuffel ook maar raar. Nu was ik juist raar om die zoenen of hand uit te delen en geen knuffel te geven. Ik had toevallig deze week een cursus lichaamstaal en bracht de knuffel in tijdens een oefening over het geven van een handdruk. De knuffel bleek normaal te zijn, zowel bij de vrouwelijke als mannelijke deelnemers.  En het had niet met leeftijd te maken, want vele deelnemers waren ouder dan ik. Tijdens een energizer over hoe te reageren wanneer je elkaar naar jaren weer tegenkwam, werden er tientallen knuffels uitgedeeld. Ik ging er ook in mee.

Misschien moest ik er ook in meegaan, zodat ik een moderne vader werd. Mijn kinderen waren dan ook een stuk blijer als ik op een hartelijkere manier op die knuffels reageerde. Een vader is immers nooit te laat om te leren, zelfs om te knuffelen.