Zoals ik in een eerdere blog al schreef zijn mijn kinderen bang voor de tandarts. Niet zonder reden, aangezien ze allebei op hun tandjes zijn gevallen, waardoor ze op jonge leeftijd één van de voortanden ( toevallig ook allebei dezelfde ) moesten laten trekken.
De laatste keer was het een waar drama bij de tandarts. De jongste deed het redelijk, maar de oudste is nu echt doodsbang voor het fluorgebitje. Ik vind dat de Jeugdtandverzorging het ook niet goed aangepakt heeft. Daar moeten kinderen van net 4 al zo`n gebitje. Toen de oudste 4 was, werd er een veel te groot exemplaar in haar mond gedaan, waardoor ze begon te kokhalzen en helemaal overstuur raakte, echt een trauma voor haar. Vanaf toen is ze dan ook echt panisch. De laatste keer was het weer zover: de jongste begon er ook van te huilen en de tandarts-assistente irriteerde zich duidelijk ( vreemd, je werkt toch niet voor niets met kinderen?). Ze begon hard te praten tegen de oudste en ik en de jongste werden verzocht om in de hal te gaan wachten. Dit werkte alleen maar averechts.
Toen ik thuis kwam liet ik de situatie bezinken en uiteindelijk besloot ik om een andere tandarts te kiezen. Gisteren gingen we dus met de kinderen naar mijn tandarts, nu al de beste beslissing ooit. Wat een verschil! De jongste was helemaal niet meer bang en met de oudste is afgesproken dat ze deze keer nog geen fluorgebitje hoeft, maar de volgende keer wel. Het ging allemaal spelenderwijs en veel rustiger. Ze heeft al smaakjes 'geproefd' ( dus toch goed voor haar tanden ) en gaat voor aardbei.
Even wachten hoe het over een half jaar gaat, maar het begin is er...
Alle reacties (5)